MARİA | GxG

23.(Final)

İtalyaya varmıştık bizi bekleyen yeni hayata alışmam gerekliydi artık. Çocuklarım, Maria ve ben burada mutlu olacaktık eminim...

3 Ay Sonra~

Hamileliğimin nerdeyse 4. Ayına girecektim az bir şey kilo almıştım ama çokta fazla değil. Yakında çocuklarımın cinsiyetinide öğrenecektim hemde çocuklarım cok sağlıklıydı ne kadar hamileliğimin zor geçiceğini söyleseyerde.

Peki ben nasıldım? Emin olun bende bilmiyorum o kadar karmaşık duygular içerisindeydim ki ne yapacağımı bile bilmiyordum. Maria bana prenses gibi bakıyordu ama sanki şu 2 haftadır beni epey bi boşluyordu. İşim var diyerek evden çıkıyor gece yarısı eve dönüyordu ona ne zaman nereye gittiğini sorsam lafı dolandırıyordu.

Her zamanki akşamlardan biriydi koltukta film izleyerek Mariayı bekliyordum. Bir kaç kere aramıştım ama ulaşamamıştım ve normaline göre daha fazla geç kalmıştı. Filmi izlemeye devam ederken anahtar sesi duydum. Sadece televizyonun ışığıyla aydınlanan odaya Maria girince ayağa kalkıp yanına ilerledim oda arkadan kapıyı kapattı.

"Nerdesin sen?"

"Her gün aynı şeyi soruyorsun sıkılmadın mı artık?"

Burnuma gelen içki kokusuyla durdum tamam içki içiyorduk ama Maria içki kokana kadar asla içmezdi.

"Sen içtin mi?"

Boş bir ifadeyle üzerime doğru yürümesiyle geriye doğru adımladım en sonda sırtım duvara çarpınca durmak zorunda kaldım. Boyu benden baya uzun olduğu için üstten bana bakıyordu. Sağ eli boynuma geldi ve bi anda boğazımı sıkmaya başlamasıyla iki elimde boğazımi tutan elini tuttum.

Nefessiz kalıyordum ama o benim boğazımı sıkmaya devam ediyordu ellerimle onu engellemeye çalışıyordum ama hiç bir işe yaramıyordu. Tam bayılacak gibi olacakken beni arkasina yere fırlattı. Yerdeyken nefes almaya çalıştım bu Maria mıydı? Bana zarar veren Maria mıydı cidden?

Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı Maria bir adımla yanıma gelip eğildi. Bir süre öylece beni izledi boynumda bıraktığı ize baktı ve tekrar yüzüme baktı.

"İllaki sana zarar mı vermem gerek susman için hm?"

Dediği şeyle ona inanamamıştım hayır bu Maria değildi bu benim tanıdığım Maria değildi bundan eminim. Konuşmak için ağzımı açtığım an yediğim yumrukla kafam sağ tarafa döndü.

"Hala konuşacak mısın birde!?"

Dudaklarımdan kan gelmesiyle yere tükürdüm muhtemelen dudağımı patlatmıştı. Ne olmuştu bu 2 hafta içerisinde Maria neden şimdi bana zarar veriyordu ne yapmaya çalışıyordu?

"Yapma... Lütfen."

Keskin bir acıyla çığlıi attım.

Sabah

Sabah uyandığımda aynı odada yerde yatıyordum zar zor etrafa baktığımda yerde kanlarımın olduğunu gördüm. Bu durum beni ne kadar korkutsada Ardayı aramam gerekiyordu beni hemen burdan almalıydı. Zar zor ayağa kalktım ve telefonumu bıraktığım yere baktım ama orda yoktu yavaş adımlarla bıraka bileceğim yerlere baktım ama yoktu.

Muhtemelen Maria almıştı telefonumu hatta telefonumla kalmamış teknolojik olan bütün eşyalarımı almıştı. Çıkış kapısına doğru yürüdüm kapıyı açtım evden dışarıya çıkmak için yürürken kapıda olan korumalar beni karşıladı.