Til the Last Plane Arrive

ཐིཋྀ CHAPTER 2 ཐིཋྀ

Hey you! Anong ginagawa mo dito?! Umalis kana.
Ha?
I said go out! Bingi kaba? You've been standing there for a 5mins already. Tsk.

I snapped to the reality. Sinasabi ko na nga ba, panibagong pasyente nanaman na mahirap i-accommodate. Kakapasok ko lang sa ROOM 101, ang kwarto ng bagong patient na i-hohold ko. His name is Theodore Fidel Fernandez. "He is a celebrity pala? at ang gwapo niya infernes."

Sir, I am the assigned nurse to this ward. And from now on i'll be the one whose incharge with your records. I said.

I don't care! Just get out! Let me die. And also, stop daydreaming.
I stared at him, naawa ako sakanya. May buhay siya sa labas ng ospital na to, isang buhay ay karamihan yon ang pangarap. Andon na siya sa buhay na yon, masaya, mayaman pero ang isang aksidente ang bumaliktad sa buong paniniwala niya.

Anong tinitingin-tingin mo?! I SAID GET OUT!

Umalis na muna ako sa kwarto dahil hindi ko pwede ipilit na asikasuhin siya kung mabigat pa ang nararamdaman niya sa nangyari. I left the room with a heavy heart as I always do, mabigat para sa akin makita na nawawalan ng pag asa ang tao sa buhay nila pero trabaho ko to, hindi ba? kaya, kakayanin ko.

Sometimes, Napapaisip na lang ako na bakit kung kailan successful kana? don sasabak yung mga mabibigat na pangyayari na maari magpawala sayo na parang bula. Kanina, pag pasok ko sa room 101 napa titig na lang ako sa pasyente roon tila ba inaasahan ko siguro na maayos ang magiging interaksyon namin. Kaso hindi eh, ganon talaga..Lalo na kung masaklap ang nangyari sa kaniya.

GIRL WHAT? Naimagine mo? HAHAHAHAHA! Tawa ni Jai. Gaga, totoo nga! Para akong nanaginip saglit, akala ko magiging okay yung interaksyon ko sa bagong pasyente, hindi pala. saad ko.
People are like that, kapag may nangyari sakanila they always change. Change their whole being because of a traumatic experience. Sagot naman ni Akihira.

Ang mahalaga magawa ko yung trabaho ko next shift, hindi uubra sa akin yung pagiging maldito niya  noh!

Ito ang mahirap sa trabaho namin, kahit OJT lang. Parang pasanin na namin ang buong mundo, well sa totoo lang. Sa susunod na shift ko, mas kailangan ko mapaigi makausap siya para naman kahit papaano, baka sakali gumaan ang nararamdaman niya.

__________________________________________

INHALE, EXHALE. Kaya ko to!
Pumasok na ako sa kwarto at sumalubong sa akin ang madilim na aura ng kwarto, di mo aakalain na may pasyente rito dahil akala mo inabandona na. Kalat kalat ang mga gamit dahil sa matinding pagwawala, parang nasa mental na nga ako pagka apak ko. Pero kakayanin ko tiisin to! Para kay Mama.

Good Morning, Sir Theodore! Kamusta ang pakiramdam?

Tinignan lamang niya ako at masama ang tingin, para bang akala mo eh papatayin ko siya ng tuluyan??! Kaloka talaga tong artistang to.

I need to check your vital again, I hope di ka mag sungit ngayon cause I need to do what I need to do ha. I said.

Bakit kaba nag aalala masyado? I told you to leave, don't comeback. Wala na akong pagasa mabuhay, this bullshit is an asshole.

Tumingin ako sakanya. I sigh. You know, Mr. Thedoor Fide-? "THEO-DORE." that's the pronunciation, not THE DOOR. He said fiercely.
Okay, Mr. Theodore Fidel Fernandez! Alam mo, the best way to live is fulfill your trust again. Nothing is impossible is God's name. I smiled and tap his shoulders. He look at me, staring.. Your hands, Ms?
"Shit!" I quickly removed my hands sa shoulders niya, nakakahiya!!