Ben Han Jisung, Bugün Ölüm Fikrimin Dördüncü Günü. Bugün okulda Minho yanıma geldi. Tüm günü anlatmam gerek.
-☆-
Sabah dersin başlamasına 1 saat kala okula geldim, kimse yoktu. Bende sırama oturup kitap okumaya başladım. Kitaba o kadar dalmışım ki yanıma oturan Minho'dan bi' haberdim. Onu farkettiğimde bana gülümsedi.
Minho: Günaydın sincap
Bana Sincap demesinde kaldım ve cevap veremeden ona baktım. Bana gülümsedi ve tekrar konuştu.
Minho: Cevap vermeyecek misin, hm?
Jisung: H-ha.. Sana da günaydın.
Gülümsedi. Ardından kafasını sıraya koydu ve beni izlemeye devam etti.
Minho: Okumaya devam edebilirsin, seni izleyeceğim.
Heyecandan kalbim duracak gibi olsada yavaşça kitabıma döndüm ve okumaya devam ettim. O ise gözlerini benden bir saniye bile ayırmıyordu.
Kısa bir süre sonra yavaşça ayağa kalktı.
Minho: Hiç bir yere gitme, tamam mı? Hemen geleceğim.
Jisung: Tamam..?
Sınıftan çıktı, o çıktıktan sonra sınıfa 5-6 kişi daha geldi. Birkaç dakika sonra geri geldi, herkesin gözü onun üzerindeydi, herkes ona hayranlık ile bakıyordu. Benim yanıma oturduğunda herkes şaşırdı.
Minho ise, onları umursamayıp elindeki çilekli çikolatayı bana uzattı.
Minho: En sevdiğin buydu değil mi? Umarım doğru hatırlamışımdır.
Gözleri gerginlikle bakıyordu, ona gülümsedim ve çikolatayı aldım.
Jisung: Doğru hatırlamışsın, ama nereden öğrendin?
Hafifçe gülümsedi ve yüzükleri ile oynadı.
Minho: Yani.. seni her gördüğümde çilekli çikolata yiyorsun.. favorin olduğunu düşünmüştüm..
Onun gülümsemesine karşı bende gülümsedim.
Jisung: Doğru düşünmüşsün. Teşekkür ederim...
Minho: Rica ederim. Çikolataya karşılık bugün yanına oturabilir miyim?
Şaşırmıştım ama gülümsedim.
Jisung: Bilmem, olabilir.
Gergin gülümsemesinin yerini gururlu ve sevinçli bir gülümseme aldı. Ardından çantasını sıranın askısına astı.
Kısa bir süre sonra matematik öğretmeni sınıfa girdi. Yang Haejun adında orta yaşlı bir adamdı.
