Zorla tutulmak (+18)

Part-1

(Merhaba arkadaşlar. Bu benim ilk kitabım. Lütfen ön yargıyla yaklaşmayın. İlk bölümleri size sıkıcı gelebilir ama ilerleyen bölümlerde keyif alacağınızı umuyorum. İyi okumalar diliyorum:))

1 dünya ama ayrı insanlar.
Bizde insandik ama bizi normal insanlardan  ayıran tek bir özelliğimiz vardı oda kolumuzda kırmızı bir nokta olmasıydı. Çok saçmaydı ama bizi bu nedenle bir yere kapatmaya çalıştılar. Buna tabiki karşı çıktık ve kaça bildiğimiz kadar da kaçtık. Fakat sonunda yakalanmıştık...

- "Bırakın bizi! Sizden hiçbir farkımız yok. Ne gibi zararımız dokuna bilirki size. Hiç kimse korkmuyor bile bizden, duymuyor musunuz size diyorum, bırakın bizi !"

Artık çok geçti beni ve ailemi yakalamışlardı. Büyükler yalvarıyor, çocuklar ağlıyordu. Hepimizi toplayıp bir konteynırın içine koydular. İçinde hissedebildiğim kadarıyla bizi birşeyle havaya kaldırdılar bir süre ilerlediğimizi konteynır da birbirimize çarpmamızdan anladım. Daha sonra bizi indirdiler. İçerisi bir aranda sessizleşti. Sanki içeride ölüm sessizliği vardı. Sahi acaba bizi öldürecekler miydi?

Konteynırın kapağı açıldı. Dışarıda yüzleri maskeli insanlar duruyorlardı. Bir anda bizi itekleyerek çıkarmaya başladılar.

- "Hadi yürüyün! Hızlı olun biraz. Hadi, hadi!"

Bizi öyle bir itiyorlardı ki nereye girdiğimize bile bakamadan bir anda kendimizi merdivenlerden çıkarken bulduk. Yukardada yüzü maskeli insanlar vardı ve bizi hapishaneye benzeyen kutu gibi bir yere sürükleyip içine girmemizi sağladılar. Herkez girdikten sonra maskeli insanlar gitmişti. Etrafima bakmaya başladım. Sadece kadınlar vardı. Erkekleri ayrı bir bölmeye almış olmalilardi. Herkez ayrı bölmelerdeydi. İlk başta ben vardım, yanımda annem. Çok korkuyordum ve Anneme gidip sarılmak istiyordum. Aslında sadece ortada çapraz bir tel vardı. Yandan geçsem annemin yanına gidebilirdim. Zaten cılız bir bedenim vardı. Hemen denemeye koyuldum ve başarılı bir şekilde geçtiğimi düşünürken ayağım tele dokundu ve telde bir anda mavi bir ışık yanıp sönmeye başladı. Dışarıdan da ayak sesleri geliyordu hemen yerime geçmem lazımdı ama artık çok geçti annemin arkasına saklandım hemen. Annem önüme siper olmuştu resmen. İçeriye maskeli biri geldi ve beni fark etti. İşte şimdi öldüm derken bana sadece yerine geç komutu vererek gitti. Şaşırmış olsamda tabiki sesimi çıkarmadım ve yerime geçtim.

Ne kadar zaman geçti bilmiyordum ama ben çok korkuyordum. Ailem artık burada kaldığımızı, bizi buradan çıkartmayacaklarını, aç ve susuz bırakacaklarını söyleyip beni iyice germişlerdi.

Aslında etrafta çok fazla yiyecek şeyler vardı ama  tabikide biz ulaşamıyorduk. Git gide açıkmaya başlamıştım. Hem yorgunluktan, hem de  ağlamaktan artık gözlerimde kapanmaya başlıyordu, bende kendimi uykunun kollarına bıraktım.