Remember [HxH Fanfic]

-28-

❦ ❤︎ ☾≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈♔♕≈≈≈≈≈≈≈≈≈☾ ❤︎ ❦

Hayalet Takımı'nın reisi, şehrinde meydana gelen patlamayı duyunca göz atmak için oraya döndü.

Tam konumu bilmediği için arayıp bulacaktı.

Şehrin çöp içindeki yollarında yürürken bir çığlık sesi duydu. Erkek sesiydi. Normaldi yükselen bu sesler. Burası belalı bir şehirdi.

Sesin geldiği yerden fışkıran kanları görmeyi beklemiyordu ama. Merakına yenik düşüp bir bakmak istedi.

Görmesine engel olan yıkık dökük duvarın arkasına geçti. Önünde iki adamın cesedi olan kız çocuğunu görmeyi beklemiyordu.

Beyaz saçları düzensiz bir şekilde kesilmişti belki de kopmuştu. Bir kısmı kısa bir kısmı uzundu ama her tutamın sonunda koyu renkli geçişler vardı. Üstündeki kıyafetin sırt kısmı yırtıktı ve hem kurumuş hem de taze kan lekeleri vardı.

Kız onu fark ettiği gibi hışımla geri çekildi. Nasıl olur da dibime yaklaşana kadar onu fark edemem diye düşündü.

Önün yatan adamlardan o kurtulmuştu. Bir anda önünü kesip onlarla gelmesini, çok eğleneceklerini zırvalamaya başlamışlardı.

İlk defa diğer insanlarla temasa geçtiği için korkmuştu. Daha önce gördüğü insanlardan farklıydılar. Yüz ifadeleri, giyimleri, konuşma şekilleri hepsi farklıydı.

Sessiz sakin, kan kokusunu artık alamayacağı bir yere gitmek istiyordu. İstediği tek şey buydu. Onlarla uğraşmayacaktı ama yoluna çıkmışlardı. Görmezden gelip geçecekti sadece. Ta ki biri kolunu tutup onu kendine çekene kadar. Gerilmişti, dış Dünyadan biri ona dokunuyordu. Tehlikeli miydi? Ne yapacaktı? Korktu. Bu insanlar tehdit oluşturuyordu. Onlardan önce davranmalıydı.

Şimdiyse önünde duran bu siyah saçlı adamla ne yapacağını düşündü. Yerde yatan o iki adamı tanıyor muydu? Onlarla birlikte miydi?

Sadece gidip kendi başına ondan uzak bir yerde geberemez miydi?

"Ah? Korkuttum mu? Özür dilerim, sakinleş. İyi olup olmadığını kontrol ediyordum sadece" dingin bir gülümseme vardı suratında.

Kız gardını indirip onun suratını inceledi.

"Korkmuş gözüküyorsun. Benimle gel ve güvende olacaksın" elini, aralarında iki ceset mesafe olan küçük kıza uzattı.

"G-güvende mi?" gözlerindeki sönmüş ışık tekrar parlamaya başladı.

Huzur verici sesi, çıkarı için her şeyi konuşan laboratuvar yardımcılarının kulak tırmalayan sesi gibi değildi. Bunalmış asistanların duyguları sömüren sesi gibi değildi. Uruma'nın sahte neşe saçan sevgi dolu sesi gibi değildi.