Patogen X-21

Rozdział 6: Testy w Strefie Testowej

Nina i Leo stali w sali testowej, czując narastające napięcie. Na ścianach wisiały różne urządzenia, a w powietrzu unosił się zapach dezynfekcji. W centrum pomieszczenia znajdowało się kilka stanowisk, a naukowcy w białych fartuchach krzątali się wokół, przygotowując się do przeprowadzenia testów.

„Pierwszym testem będzie test zdrowotny,” oznajmił jeden z naukowców, wskazując na duże urządzenie przypominające skaner. „Proszę, podejdźcie do skanera i stańcie nieruchomo.”

Nina i Leo spojrzeli na siebie i podeszli do urządzenia. Gdy stanęli, skaner uruchomił się, a ich ciała zostały otoczone delikatnym światłem. Technik w białym fartuchu zaczął zadawać pytania dotyczące ich zdrowia.

„Czy mieliście jakiekolwiek poważne choroby? Czy przyjmowaliście leki?” – pytał, notując odpowiedzi na tablecie. Każde pytanie wywoływało w Ninie wspomnienia o przeszłości, a stres związany z tą nową rzeczywistością narastał.

Po zakończeniu testu zdrowotnego, naukowcy przeszli do kolejnego etapu. „Teraz przeprowadzimy test psychologiczny,” ogłosił jeden z nich. „Proszę, usiądźcie na tych krzesłach i odpowiedzcie na pytania, które pojawią się na ekranie.”

Nina i Leo usiedli, a na ekranie przed nimi wyświetliły się różne pytania. Były to pytania dotyczące ich emocji, zdolności do radzenia sobie z stresem oraz preferencji w pracy zespołowej.

„Jak reagujesz w sytuacjach kryzysowych?” – głosiło jedno z pytań. Nina zastanowiła się przez chwilę, a następnie odpowiedziała: „Próbuję zachować spokój i analizować sytuację.”

„Jakie masz umiejętności interpersonalne?” – brzmiało kolejne pytanie. Odpowiedziała, że potrafi słuchać innych i współpracować w zespole, ale czuła, że niektóre z jej odpowiedzi mogą nie być wystarczające.

W miarę jak test postępował, Nina zauważyła, że Leo również starał się być szczery. Oboje byli świadomi, że ich odpowiedzi będą miały wpływ na ich przyszłość w obozie.

Po zakończeniu testu psychologicznego, naukowcy zaczęli analizować wyniki. „Dobrze, teraz przeprowadzimy ostatni test – ocenę umiejętności,” powiedział jeden z naukowców, a jego głos był pełen determinacji. „Zobaczymy, jakie talenty posiadacie.”

Nina i Leo zostali skierowani do nowego pomieszczenia, które wyglądało jak sala treningowa. Wewnątrz znajdowały się różne stanowiska, w tym strefy do ćwiczenia umiejętności manualnych, logicznych oraz praktycznych.

„Pierwszym zadaniem będzie test zdolności manualnych,” ogłosił technik. „Macie za zadanie złożyć ten zestaw narzędzi w jak najkrótszym czasie.”

Nina podeszła do stołu, na którym leżały różne części. Choć nie była ekspertem w naprawach domowych, potrafiła dać sobie radę z tym zadaniem i złożyła zestaw w rozsądnym czasie.

Następnie przeszli do strefy, gdzie czekało na nich kolejne wyzwanie. „Teraz przeprowadzimy test umiejętności łuczniczych,” ogłosił technik. „Waszym zadaniem będzie strzelanie do celu w jak najlepszym czasie.”

Nina poczuła dreszcz ekscytacji. Od zawsze interesowała się łucznictwem, a teraz miała okazję to udowodnić. Z pełnym skupieniem podeszła do wyznaczonego stanowiska, gdzie czekał na nią łuk i zestaw strzał. Zaczęła celować, pamiętając o technikach, które nauczyła się podczas treningów.

Kiedy oddała pierwszą strzałę, trafiła w sam środek tarczy. Uśmiechnęła się, czując pewność siebie. Leo, który również miał okazję spróbować swoich sił w łucznictwie, był pod wrażeniem jej umiejętności. „Jak ty to robisz?” – zapytał, gdy widział, jak Nina z łatwością trafia w cel.

„To zawsze było moim hobby,” odpowiedziała, z entuzjazmem. „Czuję się w tym naprawdę dobrze.”

Po zakończeniu testów wszyscy zostali wezwani z powrotem do głównej sali. Naukowcy zaczęli omawiać wyniki. „Wasze wyniki będą miały kluczowe znaczenie dla waszego przydziału,” powiedział jeden z nich. „Musimy teraz ocenić, w jakim zakresie możecie przyczynić się do życia w nowym obozie.”

Nina i Leo spoglądali na siebie, a ich serca biły mocniej. Wiedzieli, że to, co się wydarzy, może zmienić ich życie na zawsze. Z niepewnością oczekiwali na decyzję, która miała zdefiniować ich miejsce w tej nowej rzeczywistości.

Nina i Leo stali w głównej sali, czekając na wyniki testów. Atmosfera była napięta, a na twarzach naukowców malowało się skupienie. W końcu jeden z nich, wysoki mężczyzna o okularach, zaczął mówić.

„Dziękujemy za udział w testach. Wasze wyniki pozwoliły nam na dokonanie przydziałów do poszczególnych stref pracy w obozie,” ogłosił. „Wszystko, co robimy, ma na celu stworzenie zorganizowanej społeczności, która będzie mogła przetrwać i się rozwijać.”

Nina i Leo wymienili zaniepokojone spojrzenia. „Jakie strefy?” – zapytała Nina, próbując ukryć swoje obawy.

„Oto wasze przydziały,” kontynuował naukowiec, przeglądając notatki. „Nina, twoje umiejętności łucznicze oraz zdolności manualne przydzielają cię do strefy ochrony. Będziesz odpowiedzialna za bezpieczeństwo obozu oraz pomoc w polowaniach na jedzenie.”

Nina poczuła mieszankę ekscytacji i lęku. Ochrona to duża odpowiedzialność, ale czuła, że to doświadczenie może być dla niej cenne.

„Leo, ty natomiast będziesz pracował w strefie medycznej,” dodał naukowiec. „Twoje wyniki w testach psychologicznych i zdolności manualnych sprawiają, że będziesz mógł pomagać w opiece nad innymi oraz w prostych zabiegach medycznych.”

Leo skinął głową, czując ulgę. Medycyna zawsze go interesowała, więc ta rola wydawała się dla niego odpowiednia.

Naukowiec kontynuował, przedstawiając inne strefy pracy. „W obozie mamy kilka kluczowych stref, które współpracują ze sobą, aby zapewnić przetrwanie i rozwój naszej społeczności:

1. **Strefa Ochrony** – Zajmuje się zapewnieniem bezpieczeństwa obozu. Ludzie w tej strefie patrolują teren, chroniąc obozowiczów przed zagrożeniami zewnętrznymi, a także zajmują się polowaniami na jedzenie.

2. **Strefa Medyczna** – Odpowiada za zdrowie obozowiczów. Pracują tam osoby, które pomagają w leczeniu ran, udzielają pierwszej pomocy oraz monitorują ogólny stan zdrowia mieszkańców obozu.

3. **Strefa Żywności** – Zajmuje się uprawą roślin oraz hodowlą zwierząt. Ludzie w tej strefie pracują nad zapewnieniem wystarczającej ilości pożywienia dla obozu, eksperymentując z różnymi rodzajami plonów i technikami hodowli.

4. **Strefa Technologii** – Skupia się na naprawie i wytwarzaniu narzędzi oraz sprzętu. Pracownicy tej strefy wykorzystują swoje umiejętności manualne, aby zbudować niezbędne urządzenia do codziennego życia.

5. **Strefa Edukacji** – Zajmuje się szkoleniem obozowiczów w różnych dziedzinach. Osoby w tej strefie przekazują wiedzę na temat przetrwania, umiejętności praktycznych oraz innych ważnych aspektów życia w obozie.

Po ogłoszeniu przydziałów, wszyscy obozowicze zostali poproszeni o przejście do końcowego etapu badań. „Na koniec będziemy musieli pobrać próbki krwi, aby monitorować zdrowie każdego z was oraz stworzyć profil medyczny,” ogłosił naukowiec.

Nina zadrżała na myśl o pobraniu krwi, ale zrozumiała, że to konieczne dla ich bezpieczeństwa. Kiedy przyszła jej kolej, usiadła na stołku, a technik w białym fartuchu delikatnie przygotował jej ramię. Czuła, jak strzykawka wsuwa się w jej skórę, ale szybko przypomniała sobie, że to tylko chwilowy dyskomfort.

„Będzie dobrze,” powiedział technik, gdy pobierał próbkę. „To ważne, abyśmy mogli zapewnić odpowiednią opiekę medyczną.”

Po wszystkim Nina opuściła pomieszczenie z poczuciem ulgi. Teraz, z przydziałem do strefy ochrony, miała przed sobą nowe wyzwania i możliwości. Czuła, że to może być dla niej szansa na rozwój i odkrycie swoich prawdziwych możliwości.