Fletutia [✔️]

Chapter 3

POV Wiepke
Dit is niet goed, totaal niet goed. Ze zijn allemaal dood. 'Volgensmij zijn ze verdronken.' Mompelde ik. Roos keek verschrikt op en ging eerst bij de meest linkse jongen zitten en legde haar hoofd bij zijn hart. 'Ik voel zijn hartslag, hij leeft nog. Britt? Kan jij hierbij blijven? Hij komt zo bij, hij is niet lang onder water geweest geweest.' Britt knikte en nam de plek van Roos over. 'Hoe weet je dat zo zeker, Roos?!' Riep ik. Dit is echt onzin, wat zegt ze allemaal? 'Wiepke, laat haar. Ze heeft het goed, ik weet het zeker. Ze heeft er best veel verstand van.' Zei Julia. Ik haalde mijn schouders op.

Roos schoof op naar de volgende jongen in de rij. 'Kom, Wiepke, jij kan ook wel even luisteren.' Zei Roos tegen me. 'Maar wat moet ik doen dan?' Vroeg ik. 'Leg je hoofd op zijn borst, en luister of je een hartslag hoort, oke?' Ik knikte en deed wat ze zei.

Ik luisterde een poosje maar hoorde niks. 'Roos? Ik hoor niks!' Riep ik. 'Rustig. Voel is aan zijn pols.' Zei ze. Ik pakte de jongen zijn pols en focuste op wat ik voelde. Ja, daar is het, een zwakke hartslag. 'Ja! Ik voel nog iets!' Riep ik. 'Oke, mooi! Hou je oor eens bij zijn mond, als je zijn adem hoort, komt hij zo bij, met zoals hem!' Ze wees naar de jongen waarbij Britt zat. 'Roos! Je verzint maar wat!'

Op dat moment begon Britt te schreeuwen. 'Ja! Hij komt bij!' Riep ze. De jongen spuugde water uit en begon te hoesten. 'Oh, god zijn dank.' Mompelde Britt. Ze gaf hem een knuffel en de jongen keek verbaasd om zich heen. Oke, Misschien heeft Roos er toch een klein beetje verstand van.

Ik hield mijn oor boven de mond van de jongen. 'Ja! Hij ademt!' Riep ik. 'Dan moet hij tussen nu en een minuut wel wakker worden!' Zei Roos. Ik keek naar de jongen voor me en hield mijn adem in. Opeens begon hij te hoesten, heel erg te hoesten. 'H... Hallo?' Mompelde ik. 'Wat... Wat...' Kuchte de jongen. 'Ssst. Je hoeft even niet te praten hoor, alles is goed.' Zei ik geruststellend. De jongens knikte en deed zijn ogen even dicht. Hij ademde diep in en weer uit.

Hij keek om zich heen. 'Ohnee! Joost en Harm!' Riep hij. Ik keek verbaasd achter me. 'Joost en Harm.' Mompelde ik in mezelf. 'Joost en Harm. Zo heten die 2 dus.' De jongen die bij me stond keek me raar aan. 'Ja, die blonde is Harm en die lange is Joost. En ik ben Jeremy en daar is Link. Wacht....' Hij stopte met vertellen, draaide zich om en rende naar de jongen waarbij Britt zat, Link dus blijkbaar. 'LINK!' Riep hij. 'JEREMY!' Ze gaven elkaar een knuffel.

POV LINK
Wat was ik blij dat Jeremy er nog was. Ik hoop dat Joost zo ook wakker wordt. WACHT, NEE JOOST! Ik duwde Jeremy aan de kant en rende naar Joost toe. 'Joost! Wordt wakker!' Riep ik. 'Hey! Ik weet dat je een grapje maakt, je kan elk moment je ogen open doen, gaan lachen en zeggen dat het allemaal een grapje was!' Maar dat deed Joost niet: Hij deed zijn ogen niet open, hij ging niet lachen en hij zei ook niet dat het een grapje was. Ik begon te huilen. 'Joost! Je moet nu naar me luisteren! Het is niet grappig!' Schreeuwde ik, ik begon hem te slaan. 'Link! Doe rustig pleas!' Riepen allerlei personen om me heen. Het kan me niks schelen, helemaal niks. Joost moet wakker worden, nu. Hij is mijn beste vriend, ik zou niet zonder hem kunnen leven.

POV Julia
Daar zat ik, alleen, naast... Harm? Dat had ik mee gekregen. Wat een leuke naam. Nee, het gaat nu niet over die naam, focus Julia, er staan levens op het spel! Ik keek naar Harm en toen weer naar de rest die met Link en Joost bezig waren. Dit snap ik dus niet. Waarom zouden hun belangrijker zijn dan Harm?! 'ROOS! HELP ME MET HARM!' Riep ik wanhopig. Roos keek naar me. 'Jij moet ons helpen! Harm is dood!'

De woorden spookte door mijn hoofd. Harm. Is. Dood. 'NEEE!' Riep ik. 'Juul! Kom helpen!' Riep Roos nog een keer. 'IK BLIJF HIER! VOOR ALTIJD! BIJ MIJN HARM!' Schreeuwde ik huilend. 'Julia! Doe niet zo achterlijk! Kom hier!' Riep Roos. Ik blijf waar ik ben. Bij mijn Harm. Ik blijf, ik ga nergens heen. Dood of levend. Ik blijf hier.

POV Link
'Joost!' Riep ik ik kon eigenlijk niet harder slaan dan dat ik deed maar het enige wat me tegen hield waren twee meiden en Jeremy. Ik probeerde me los te trekken, soms lukte het, dan gaf ik Joost een schop en schreeuwde weer iets, en dan hadden ze me alweer te pakken. 'Link! Stop!' Riep Jeremy. 'Hij moet wakker worden!' Schreeuwde ik. Ik schopte een keer hard in de buik van Joost, hij schoot overeind en begon te hoesten, het leek net alsof ik naar mezelf keek. hetzelfde was mij gebeurt, een paar minuten daarvoor. 'Joost!' Riep ik. Ik rukte me los en sprong boven op hem. Ik knuffelde hem bijna dood. 'Link!' Riep Joost hoestend.

POV Britt
De tranen stonden in mijn ogen. Het was ontroerend, om Joost en Link zo te zien knuffelen. Volgensmij had Link het niet kunnen overleven als Joost er niet meer was. Hij ging totaal door het lint, niet normaal meer. Ik keek om me heen.

Waar is Julia? En waar is Harm?

'Uhm, jongens? Waar zijn Julia en Harm?' Stamelde ik. Iedereen keek zoekend om zich heen. 'Dit meen je toch niet.' Mompelde Roos. 'JULIA!' Riep ze. Ze begon te zoeken. Na een poosje was iedereen druk bezig met zoeken. Waar zijn ze heen?

WEER EEN CLIFFHANGER? OEEEH (:
LAAT WETEN WAT JULLIE VONDEN VAN DIT HOOFDSTUK! KUS VAN MIJ (:
-kippatatenappelmoes-
Laat me... Oke? ^ (: