Fletutia [✔️]

Chapter 14

POV Anneli
'Ze is in de oude gevangenis!' Riep Julia toen ze met Joost uit de kamer kwam stormen. Joost had opgezocht waar haar telefoon was en Julia kende van ons Fletutia het meest, dus zij hielp Joost. 'De oude gevangenis licht een poosje van het centrum vandaan.' Zei ik. 'Oke, laten we gaan.' Zei Jeremy. Er rolde een traan over mijn wang. 'Het komt goed.' Zei Link. Hij veegde de traan van mijn wang en gaf me een kus.

POV Joost
Ik ben te bot voor Roos geweest. Julia zei dat Roos echt de eerlijkste persoon is die ze kent. Dat geloof ik wel. En nu moet ik haar van die vreselijke Jake redden. Ik kan hem wel wat aan doen. Door hem is al dit gedoe ontstaan.

Ik zwom samen met Julia voorop. 'Wil je straks alleen naar binnen?' Vroeg ze. 'Ja, als dat mag.' Zei ik. 'Tuurlijk. Maar doe wel voorzichtig.' Zei Julia. 'Wil jij anders mee?' Vroeg ik. 'Ja hoor.' Zei Julia. 'Ohja, bedankt voor alles.' Zei ik. 'Ach, graag gedaan.' Zei Julia glimlachend.

POV Link
We zwommen met z'n alle richting een of andere gevangenis. Het zal wel, als we Roos maar redden. 'Kijk, daar is het al!' Zei Anneli tegen me. Ze wees naar een oud, vervallen gebouw. 'Is dat het?!' Vroeg ik. 'Jep, het word al jaren niet meer gebruikt.' Zei Anneli. 'Pfff. Nee, dat zie ik.' Zei ik lachend.

POV Jeremy
'Je bent echt mijn beste vriend, Jer.' Zei Wiepke lachend. Ik weet het niet, Wiepke is speciaal. Anders als alle andere. Niks meer als een vriendin hoor. Maar wel mijn beste vriendin. 'Jij mijn beste vriendin, kip.' Zei ik grinnikend. Wiepke trok een wenkbrauw op, en begon een kip na te doen. Link en Anneli, die achter ons zwommen, keken ons raar aan. Ik ging helemaal stuk door het lachen en kwam niet meer bij. Ik trok Wiepke weer naast me en zei grinnikend: 'Dankjewel, zo is het wel weer goed.'

~ ondertussen ~

POV Roos
Ik keek Jake bang aan. 'Wat dan?' Ik kon niet lang in de ogen van Jake kijken. Ze stonden alsof Jake, Joost echt iets aan wilde doen. Ik kreeg er de rillingen al bij het idee. 'Als jij je leven met mij wilt delen, voor altijd bij me blijft, doet alsof er niks aan de hand is en van me houd: laat ik Joost in leven.' Ik dacht na over wat Jake voorstelde.

POV Jake
Roos staarde naar de grond. 'Je mag mij doden.' Zei Roos na een lange stilte. 'Wat?!' Riep ik. 'Je hebt me wel gehoord.' Waarom doet ze dit nou weer dan?! 'Nee, nee, nee. Dat kan ik niet. Dat zal ik nooit doen.' Roos keek me aan alsof ze me niet geloofde. 'Maar, je laat Joost in leven.' Zei ze. 'Als jij verder met mij wilt.' Ik keek haar hoopvol aan. 'Ohnee, dat nooit!' Zei ze. 'Oke, bedankt voor je keuze.' Zei ik met een gemeen lachje.'

POV Roos
Jake floot op zijn vingers. Wat gebeurt er? Wat heb ik gezegd?! Ik kon echt bijna niet meer normaal denken uit paniek. Er kwamen een paar jongens naar me toe die mijn armen vastbonden op mijn rug en en doek voor mijn mond hingen, zodat ik niet meer kon schreeuwen. Ik spartelde in de handen van de jongens. Ik wist ook wel dat ik ze niks kon maken, maar bij het idee dat ze Joost wilde doden werd ik helemaal misselijk. 'Meid, doe alsjeblieft normaal.' Zei een van de jongens. 'Hier, geef haar dit maar. Wordt ze rustig van.' Hoorde ik Jake zeggen. Ik probeerde omhoog te kijken, maar ik werd stevig vast gehouden.

Ik kreeg een prikje, in mijn arm. Er werd iets in gespoten. Alleen, geen idee wat. Maar het zal weinig goeds zijn. Erbij blijven Roos, je moet. Je moet blijven. Niet in slaap vallen. Ik had inderdaad moeite met mijn ogen open houden. 'Slaap zacht.' Zei Jake zachtjes. Ik hoorde als laatste de celdeur weer dichtgaan. Daarna viel ik in slaap.

~ bij de rest ~

POV Julia
'Dus iedereen snapt het plan?' Vroeg ik aan de groep. 'Oke, dus wij moeten de politie bellen en naar binnen gaan als jullie na 10 minuten nog niet naar buiten zijn gegaan?' Vroeg Jeremy. 'Ja.' Ik keek iedereen ernstig aan. 'Er staan levens op het spel, we moeten echt voorzichtig zijn.' Voegde ik er nog aan toe. 'We zijn voorzichtig, ik beloof het. Jullie doen ook voorzichtig he?' Vroeg Wiepke. Ik knikte. Ik gaf Harm nog even snel een kus, en zwom toen toch echt met Joost naar binnen.

~ ondertussen ~

POV Roos
Daar lag ik dan. Op de grond. In een cel. Mijn prikje was al redelijk uitgewerkt, maar ik deed alsof ik nog sliep. Opeens hoorde ik een zin, waarvan ik wist dat het niet goed was dat ik die hoorde. 'Jake, daar is Joost. Er is nog een of ander meisje mee.' Meisje? Wie? 'Hoe ziet ze eruit?' Vroeg Jake. 'Donker haar... En ze he...' Mijn gedachtes onderbraken de stem. Julia. 'Ja, oke. Dat zal wel. Klaar staan, mannen!' Hoorde ik Jake roepen. Ze gingen allemaal naast de ingang, net om de hoek, staan. Uhg, wat laf. Ik trilde overal, mijn tanden klapperde, en mijn huidhaartjes stonden recht overeind. Sjezus, wat was ik bang.

Joost stak als eerste zijn hoofd om de hoek. 'ROOS!' Was het enige wat hij kon roepen, want hij werdt al vast gegrepen door Jake en de rest. Ook Julia werd vastgehouden. Dit is allemaal mijn schuld. Ik keek Joost huilend aan.

Jake pakte een mes en hield hem bij de nek van Joost. 'MNOSPM!' Kwam er uit mijn mond. Die doek maakte het me niet makkelijk. 'Je kan nog kiezen Roos...' Zei Jake. Ik liet mijn hoofd hangen. 'Wacht, ik heb een voorstel.' Zei Joost zachtjes. Hij stond versteend. Als hij ook maar één beweging zou maken, zou hij een mes in zijn nek hebben gehad. Julia keek stil en bang toe. 'Oh, wat dan?' Joost schraapte zijn keel. 'We doen een battle. Wie wint, krijgt verkering met Roos en wordt verder niet meer lastig gevallen.' Mijn ogen schoten omhoog. 'Oke, deal. Jou kan ik makkelijk aan.'

Ik dacht even na: Joost is tien keer sterker dan Jake, maar hij heeft het zwemmen nog niet goed onder de knie. En Jake zit volgensmij al sinds zijn 5e op karate. Daar schepte hij altijd bij me op. Ik ben bang. Het zal erom hangen.

OEEEEH, SPANNEND? OKELEUKDOEI! <3

EN HET EINDE VAN DEZE FANFIC KOMT OOK IN ZICHT, MAAR ZEKER NOG TOT DEEL 16 ! EN DAARNA NATUURLIJK WEER EEN NIEUWE FANIFC (: