Chapter 15

197 18 8
                                    

POV Julia
Ik probeerde contact te krijgen met Roos, maar ze was totaal niet met me bezig. Haar aandacht was gericht op Joost en Jake. Kom op Joost, je moet winnen. Mijn ogen schoten alle kanten op. ik was echt verschrikkelijk zenuwachtig. 'Oke, kom maar op. Ik ben er klaar voor.' Zei Jake met een vuil lachje. Joost deed een beetje afstand van Jake. 'Ben je bang?' Vroeg Jake. 'Voor jou? Pfff, laat me niet lachen.' Ik hoorde aan Joost zijn stem dat hij toch een beetje bang was. 'Joost,' Stamelde ik. 'Het gaat me lukken Julia, echt. Vertrouw me.' Zei Joost. Ik knikte. Joost en Jake keken elkaar doordringend aan.

Jake was degene die de eerste uithaal maakte. Joost ontweek de vuist onhandig. Joost was erg lang, dus Jake had meer kans dat hij Joost kon raken en Joost had het moeilijker met het ontwijken. Nou maakte Joost een uithaal. Met zijn staart. Joost raakte Jake zijn arm. Het werdt echt een vreselijk rode plek. Jep, dat had pijn moeten doen. Roos en ik keken stil toe. De jongens, die me vast hielden, een jongen die voor de cel van Roos stond en nog een paar aan de kant, keken ook stil toe. 'JOOST!' Schreeuwde ik. Jake had Joost met zijn staart geslagen en Joost was op de grond gevallen. Hij was duidelijk nokkie. Ja, als die Jake denkt dat ik hem het leven van mijn hartsvriendin laat verpesten, heeft hij het goed mis!

POV Roos
Oh, god. Is het nu echt duidelijk? Moet ik nou echt mijn hele miserabele leven delen met Jake?! Ik ga helemaal naar de klote zo.

Ik haalde mezelf uit mijn gedachtengang want Julia trok mijn aandacht. Trouwens de aandacht van iedereen. Daar stond ze. Tegenover Joost. Met haar pistool in haar handen.

Oke, dit wist ik al mijn hele leven: Julia heeft ter verdediging altijd een gun mee. Alleen het is een gaspistool, vertelde ze me. Dus ze kan er alleen mee dreigen, en niemand ermee kwaad doen.

Iedereen keek haar bang en verbaasd aan en deed een stap achteruit. 'HANDEN OMHOOG JULLIE!' Schreeuwde ze. Jake was niet zo bang als de rest, hij zat zelfs met een lach op zijn gezicht Julia aan te kijken alsof ze gek was. 'JAKE! Ik wil dat je Joost en Roos hun hele leven samen laat en ze niet stoort!' Schreeuwde ze. 'En waarom?' Jake sloeg zijn armen over elkaar. 'Je weet heus wel wat ik dan doe.' Zei Julia weer iets rustiger. Ik keek naar Joost. Hij lag op zijn rug op de grond, met een blauw oog en een rode wang. Jake keek me aan. 'Volgensmij is Roos van mij. Die slappe zak heeft hier niks meer mee te maken. Hij heeft trouwens nog wat van me tegoed, na wat hij mij en Roos heeft aan gedaan. Hij tilde zijn vuist op, klaar om Joost nog een finke mep te geven.

Een schot. Ik gilde. Iedereen gilde. Jake viel als een zak op de grond. Julia heeft Jake zojuist vermoord. O god. Het was dus blijkbaar geen gaspistool. Hierdoor moet ze minstens 30 jaar de bak in.

Alles gebeurde zo snel. En alles staat nog zo vers in mijn geheugen. Alsof het gister is gebeurt. Ik kan alles navertellen. Op detail.

De politie stormde na het schot binnen. Ik werd bevrijd van de doek om mijn mond, en mijn vastgebonden armen. Ik stormde op Joost af. 'Joost.' Joost keek me wazig aan. 'Roos, ik... ik...' Mompelde Joost. 'Het spijt me zo!' Riep ik huilend. Joost gaf me een knuffel. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd.

Ik keek richting Jake. 'Die is er geweest.' Zei Joost zachtjes. Ik knikte. Mijn ogen schoten naar Julia. De politie stond allemaal om haar heen. 'Kom, we moeten weg hier. Samen met Julia. Anders kan ze wel 30 jaar de bak in!' Fluisterde ik in Joost zijn oor. Ik stond op en hielp Joost met opstaan. 'Juul! Kom! Weg hier! Nu!' Schreeuwde ik. Julia wringde zich tussen de mensen door. 'He! Stop!' Riep de politie.

We zwommen naar buiten. 'HARM! JE MOET NU MET JULIA NAAR BOVEN GAAN! BOUW DAAR EEN MOOI LEVEN OP SAMEN. WE ZIEN ELKAAR SNEL!' Riep ik gelijk. Julia stopte. 'Maar, dan zie ik jou niet meer.' Ze keek me bang aan. 'We zien elkaar echt nog wel hoor, en heel erg bedankt voor alles Juul. Je bent echt een goede vriendin!' Ik gaf haar een knuffel en duwde haar toen naar Harm toe. 'Jullie moeten gaan, nu!' Riep ik. Harm en Julia zwommen samen weg, we zwaaide ze allemaal uit.

Ik hoop dat die twee samen een mooi leven op bouwen boven.

HOI IEDEREEN! ER KOMT NOG EEN DEEL, EN DAN IS ER OOK ALWEER EEN EINDE AAN DEZE FANFIC. NAAHW :(

MAAR!

IK BEGIN NATUURLIJK EEN NIEUWE! IK GEEF JULLIE DE TITEL ALVAST, OMDAT SPOILERS. MIJN NIEUWE FANFIC GAAT HETEN: My Daily Hero. LIJKT JULLIE HET LEUK? WAAR DENKEN JULLIE DAT HET OVER GAAT?

OKE DOEEEEII <3

Fletutia [✔️]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu