"කඳුලු"✔

1.

"තනිවූ වෙලාවක..ඔබ මගේ ළඟ
ඉන්නවා හැරදා නොයා..
පපුවේ තියා හිස ඉල්ලුවොත් හිත
දෙනවා මං නොමිලෙම ලියා.."

පරණ කැසට් රේඩියෝ එකක් විතරයි මගේ තනියට දැන් තියෙන්නේ.. ෆොන් තිබ්බත් මෙහෙට සිග්නල් කියලා දෙයක් පේනමානෙක නෑ.. ලෑන්ඩ් ලයින් එකක් නම් තියෙනවා.. ඒත් ඒක තියෙන්න අත්‍යවශ්‍යම වැඩවලට විතරයි.. එතකන් මගේ තනියට ඉන්නේ කෑම්ප් එක වටේටම තියෙන රූස්ස ගස් විතරයි.. තව මාස දෙකයි.. කට්ට කන්නම වෙනවා.. අම්මව නම් මතක් වෙනවා.. කෑම්පින් ඉවර වුණ ගමන්ම මං හැමපාරම කෙලින්ම ගෙදර යනවා.. ගෙදරට ගිය ගමන් අම්මගේ පපුවේ මූණ හොවාගෙන පැය ගණන් ඉන්නවා.. දැන් මාස හතරක් පහුවෙලා මං ගෙදරින් ඈත් වෙලා.. අම්මගේ සුවඳ ඒත් තාම මගේ වටේ කැරකෙනවා..

ඔව් ඔව්.. ඔයාලා දැනටමත් හිතුවනම් මං හමුදාවේ ඔෆිසර් කෙනෙක් කියලා ඒක ඇත්තක්.. මං යුධ හමුදාවේ ගජබා බලෑනියේ කැප්ටන් කෙනෙක්.. කැප්ටන් කිව්වට මොකද මං ඉන්නේ අනුරාධපුර.. ඒ වුණත් අනුරාධපුර කිව්වට එහෙම කට්ට අව්ව තියෙන පැත්තක නම් නෙවෙයි.. පේනතෙක් මානෙක තියෙන්නේ මගේ කෑම්ප් එක වටේ කොළපාට විතරයි.. අනික මේ සාලියපුර..

හිතන්නෙවත් නැති හතුරු හමුදාවලින්, ත්‍රස්තවාදීන්ගෙන් විතරක් නෙවෙයි.. ඇහැට පේන්නැති වසංගත වලින් පවා අපේ ජීවිතත් කැප කරලා රට බේරගන්න එක තමයි අපිට තියෙන ලොකුම රස්සාව.. මේ ශරීර කැපවුණේ ඉතින් ඒකටම තමයි.. දැනට අවුරුදු දහයක් වෙනවා මං හමුදාවට බැඳිලා.. ඒලෙවල් ඉවර වුණ ගමන් තිබ්බ ෆෝම්ස් ඔක්කොම ෆිල් කරලා, ටෙස්ට් ඔක්කොම පාස් කරලා ආසාවෙන් ආවේ මේදේ වෙනුවෙන් මගේ ජීවිතයම කැපකරලා.. දැන් මගේ ඇඟම මේකට හුරුවෙලා..

මං නමින්,
හිතළු රන්දීර්..
අවුරුදු තිහයි.. සිංහල බෞද්ධ කොල්ලෙක්..
දෙමළ කියලා හිතන්නෙපා ඕන් මගේ නමේ රන්දීර් කෑල්ල දැකලා.. අපේ අම්මා හෙනම හින්දි ෆිල්ම් පිස්සෙක්.. ඒ නිසා තමා මගේ නමේ රන්දීර් කෑල්ල අම්මා දාලා.. අප්පච්චී හිතළු කියලා දාලා තියෙන්නේ..

"කැප්ටන්.."

මං ගැන කියන එක ටිකකට නවත්තන්න වෙනවා.. සාජන් කෙනෙක් වෙන්න ඕන.. අද ලියුම් එන දවස.. මගේ කොල්ලා මට ලියුමක් එවලා ඇති.. අම්මට අකුරු බැරි නිසා එයාට ලියුම් ලියන්න බැහැනේ..