Sarı? | mustafa erhan x semih

imkansiz

Birisi keşke hafızamı kaybetsem de tekrar okusam adlı kütüphanesine eklediği diğil için iki saat oturup yazıp bölüm atıcam

Nefret aşka en yakın duygudur

Mustafa o günden sonra içinde ki hislere nefret adını verdi kendini iğrenç hissediyordu

Kendinden nefret ediyordu

Hayır semihe aşık olduğu için değil hâlâ semihten bir adım beklediği için

Mustafa biliyordu semihin bir iki adımında hemen ördüğü nefret duvarı yıkılacaktı yaklaşık bir haftadır anteremanlara gitmiyordu yataktan çıkamayacak durumda olduğu için izin almıştı talhanın yanında kalıyordu semihi bilen ve bu durumdan anlayan tek kişi oydu

Belki de talha olmasa daha beter olabilir di yaklaşık bir hafta sonra Sivasspor ile maçları vardı zorda olsa yataktan kalkıp üzerini değistirdi talha ile birlikte evden çıktılar

"Oğlum az daha dinleseydin sen niye geliyorsun ki"

"Abi bir hafta sonra maç var ilk 11 çıknasan bile belki süre alırım bir hafta bari çalışayım"

"Peki ama bir şey olursa hemen eve geliyorsun"

"Tamam abi"

Mustafa tayyip talhayı kendi abisi gibi görüyordu ve bu ona yanlız olmadığını hissediyordu

"Nerdesin be oğlum gözlerimiz yollarda kaldı"

Soyunma odasına doğru ilerlerken onları gören salih hemen mustafanın omzuna kolunu atıp soru sormaya baslamıştı

"Sorma abi ya olmicak zamanda hasta oldum"

"Bişe olmaz aslanım halledersin sen"

Halledebiliriydi

Hayır

Halledemezdi

Kısa bir sohbetle hazırlanıp antremana geçmişlerdi ama hala Semih yoktu

Onu merak etmeyi bırakmalıydı

O pisliğin tekiydi

Geçten öyle miydi

Semih pisliğin tekimıydi

Hayır

Onunda bir bildiği vardı mustafa bir süre daha öğrenmeyecek olsa da

Semih antereman başladıktan beş dk sonra giriş yapmıştı

Bu ikinci geç kalışıydı en azından mustafa öyle sanıyordu onun olmadığı bir hafta boyunca geç kalmıştı Semih hem anteremana hemde mustafa ya geç kalmıştı

Semih'in gözleri mustafayı bulduğuna ona muhtaç şekilde baktı semih

Evet ona muhtaçtı

Mustafa gördüğü gözlerle endişelenmeden edemedi ama yanına gidemezdi yanında ki ersin'e sordu

"Semih'in gözlerine ne oldu"

Kıpkırmızı gözlere bakmaya devam ederken cevap bekledi

"Ne olmuş ki"

Ersin kafasını çevirdiği gibi gördüğü semihle ağzından sadece küfür çıktı

"Siktir"

Ersin hemen yanına koştu mertte endişe ile hemen Semih'in yanında bitmişti

"Semih bu halin ne"

"Bittik görünüyosun noldu"

Mertin şevkati sesinden anlaşılıyordu
Semih konuşamdı ne değeceğini bilmiyordu ersin semihi yedek kulübesinde getirdi oturmasını sağladı mustafa da dahil herkes burdaydı ve herkes endişeliydi

"Bu gözlerinin hali ne"

Soruyu yönelten emirhan topçu olmuştu ama cevap verebilecek bir Semih yoktu sadece mustafa ya bakıyordu mustafa gel işareti yaptı ve içeriye yöneldi

Semih te bir kaç bir şey diyip mustafanın arkasından gitti

"Bu halin ne Semih"

Mustafnın sınırı sesinden belli oluyordu

"Sadece bi hatadan ibaret olan biri seni niye ilginediriyor"

"Bizi hata olarak gören sendin Semih"

"Ben hata demedim yanlış dedim"

"Aynı şey değilmi"

"Bi hata olarak görenek bitirmektir erhan yanlış ne olduğunu bile bile devam etmektir"

"Sen devam etmedin ama hatırlatırım"

"Ben sadece bir iki gün kafamı toparlamak istedim bu yanlişi nasıl devam etirirsem sana zarar gelmez diye düşdüm erhan"

"Duygularımın ağzına sıçmak yerine haber verseydın birlikte düşünürdük Semih"

"Böyle olucağını düşünmemiştim. Sen"

"Ben ne Semih ben ne"

"Sen o gece öyle söyleyince mahvoldum tamam mı hayat sanki benim için bitti"

"Hayata geri dönmek için hiçbir çaba sarf etmeden bittiği için hayatı suçlayamazsın Semih"

"Ne yani çabalasaydım hayata geri dönebilir miydim"

Semih'in sesinde ki o umut o kadar belliydi ki

"Belki de"

Belki de

Mustafa odadan çıktı Semih bir iki saniye düşündü şu saatten sonra hayata geri dönmek için herşeyi yapıcaktı