Evbar❤️‍🔥

5🤍

Evrim yine Barış'ın kollarında uyanır. Yavaşça yüzüne bir öpücük kondurur ve kahvaltıyı hazırlamak ve çocukları kontrol etmek için yataktan kalkar.

Koridorda sessiz adımlarla yürüyerek ilk önce çocuklar'nun odasına uğrar. Kapıyı hafifçe aralayıp içeriye göz attığında Batu'nun uyanık olduğunu görür. Yüzünde tatlı bir gülümseme belirir ve yavaşça seslenir: "Günaydın Batu, iyi uyudun mu canım? Niye erkencisin?" der, yumusak bir sesle.

Batu, biraz mahmur ama sıcak ifadeyle bağını gevirir, "Günaydın Evrim abla. Evet, evet bugün biraz erken uyandım"

Evrim onu baktı "bir şey mi oldu?"

Batu hafifçe gülümsedi "biraz düşünüyordum ama boşver Evrim abla... ne yapacaksın şimdi sen?"

"kahvaltıya hazırlayacağım"

"baba uyandı mı?"

"hayır"

"seninle birlikte kahvaltı hazırlayacağız o zaman, ne dersin?"

Evrim gülümsedi "olur"

Batu ona baktı "hem biraz sohbet edelim"

Evrim "güzel fikir" der ve birlikte mutfağa doğru yol alırlar

Mutfağa geldiklerinde Batu konuşmaya yavaş yavaş başlar. "Dün için gerçekten çok teşekkür ederim Evrim abla, çok güzel bir gündü", der, minnettar bir tonda.

Evrim, bu içten teşekkür karşısında gülümser ve bir yandan da mutfak tezgahındaki malzemeleri düzenlerken, "benim için de çok güzeldi Batu, sizinle vakit geçirmek çok keyifli oldu" diye cevap verir

Batu biraz daha cesaretlenerek kendisinden bahsetmeye başlar, ama bir süre sonra duraksar. Evrim onun bir şeyleri kafasını kurcaladığını hisseder ve nazik bir şekilde sorar, "Batu, bir şey mi canın sıkıyor? Anlatmak istersen dinlerim"

Batu biraz düşündü: "Evrim abla, annem ve babm bugün boşanacaklar... bu şey kolay değil, nasıl annesız kalacağız... özellikle Emir, nasıl dayanacak o? daha çok küçük... birde şimdi annem ve babam bir savaş başlayacaklar Emir'in velayetini almaya için... üç sene oldu ama umutla bekliyordum, şimdi umut kalmadı... gerçekten ayrıldılar"

"doğru söylüyorsun, ama inan ki baban ve annen her zaman sizin en iyi şeyleri yapmaya devam edecekler... belki bu boşanması daha iyi olacak? Hep kavga etmediler mi? Onlarda birlikte olmaya çalıştılar, ama üç sene sonra kapalı bir yola geldiler... belki annen hayatını başka biriyle devam etmek istiyor, onun mutluluğunu görmek istemiyor musun? Babanda öyle, ama onlar icin en önemlisi siz"

Batu ağlamaya başladı "ama bu çok zor Evrim abla"

Evrim Batu için kalbinin sıkıştığını hissetti ve doğrudan ona sarıldı ve "Onları böyle görmek istemezdim" derken daha fazla ağlamaya başladı.

"geçecek, zor bir süre ve zor bir gündür... ama inan bana bu en iyisi... eğer annen ve babanın seviyorsan ve güveniyorsan... hiç bir şey değişmeyecek diye emin ol"

"annem? Neden bize istemiyor ki?"

"onun da için bu sürece çok zor, kendini toplamak lazım... biraz zaman gerekiyor canım"

Batu gözyaşını sildi "tamam"

Evrim biraz düşündü "annemle babam da boşandı, ama ben Emir'den daha küçüktüm... annem alkol içmeye başladı... saçma sapan adamlarla çıktı... ama bir yıl sonra, kendisi gelmeye başladı... çok şükür ki benim abim yanımdaydı, yoksa burada olmazdım"

"neden burada olmazdın?"

Evrim gülümsedi " çünkü erkeklerle flört edip alkol almak beni mahvederdi... annem beni onun gibi olmaya teşvik etti ama ağabeyim buna asla izin vermedi"