Evbar❤️‍🔥

7❤️‍🔥

Barış'ın göğsüne yaslanmış halde uyuyan Evrim'in saçlarını nazikçe okşarken sabahın ilk ışıkları odayı doldurmaya başlar. Yumuşak sabah ışığı bungalovun ahşap duvarlarını aydınlatırken, Barış'ın gözleri Evrim'in huzurlu yüzüne kayar. Gözleri yavaşça açılmaya başlarken, parmakları hafifçe Barış'ın yanını okşar. Uyandığında Barış'ın gözleriyle buluşur, gözlerinde tatlı bir tebessüm oluşur.

"Günaydın"

Evrim gülümseyerek esner ve Barış'ın göğsüne yaslanmaya devam eder. "Günaydın"
Barış, onun saçlarını parmaklarının arasından geçirir ve hafifçe yanağını okşar.

"Senin yanında uyumak... Sanırım başka türlü uyanmayı hayal bile edemem."

Evrim gülümseyerek ona daha sıkı sarılır. "Bu kadar tatlı olmayı nasıl başarıyorsun? Bir yandan, insanın hep senin yanında kalası geliyor."

Barış, onu hafifçe yanına çekerek dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurur. "Yanımda kalmaktan başka bir şey yapmamalısın zaten. Seni her an görmek istiyorum... ve her fırsatta..."

Evrim ona bakarak kaşlarını kaldırır, hafifçe gülümser. "Her fırsatta ne?"

Barış, gülümseyerek başını yana eğer, sanki utangaçmış gibi davranır, ardından tatlı bir tonla devam eder. "Her fırsatta sana dokunmak... seni hissetmek... ve seninle sevişmek istiyorum."
Evrim, bu itiraf karşısında hafifçe güler ve ona nazikçe bir öpücük verir. "Barış, sen gerçekten dur durak bilmiyorsun."

"Seninle olduğumda, nasıl durabilirim ki?"

Barış Evrim'a baktı "ilk gecemiz nasıldı senin için?"

Evrim hafifçe gülümsedi "çok güzel... mükemmel"

Barış gülümsedi "gerçekten mı?"

Evrim ona baktı ve onun saçlarını okşatarken "evet, sevgilimle yeni bir şey yaşadık... ve o en düşünceli birisi"

"Sevgilin olduğum için çok şanslıyım"

Evrim, Barış'ın boynuna sarılarak bir kez daha onu öper, bu kez daha uzun ve derin bir öpücükle. Barış, öpücüğe karşılık verirken elleri onun sırtında gezinir. İkisi de bu anın tadını çıkarırken, aralarındaki samimiyet ve sıcaklık giderek artar.

Bir süre sonra, Evrim tatlı bir şekilde Barış'ın göğsüne başını koyar ve gözlerini tekrar kapatır.

"Bir ömür böyle kalsak..."

Barış, gülümseyerek onun saçlarını okşar. "Bir ömür böyle kalalım. Hatta, seni hep böyle uyandırayım. Sabahları seni öperek."

Evrim hafifçe gıdıklanır ve gülerek karşılık verir. "Bir sabah beni farklı şekilde uyandırabilirsin belki de."
Barış, şakayla kaşlarını kaldırır. "Farklı derken?"

Evrim, gülerek onun göğsüne hafifçe vurur. "Hayal gücünü kullan, sevgilim."

Barış gülerek onu tekrar öper, bu kez dudaklarında daha uzun süre kalır.

Evrim bir süre sonra tatlı bir esneme hareketi yapar ve gözlerini yavaşça açar. "Sanırım bir duş almalıyım. Üzerimde hala geceyi hissediyorum."

Barış, hafifçe başını sallar ve gülümseyerek ona bakar. "Tamam, ben dışarı çıkayım, rahatça duşunu al."

Barış son kez onun dudaklarını öptü, sonra dışarı çıktı

Duşun altında dururken, Barış'ın ona olan sevgisini ve her an onu nasıl mutlu etmeye çalıştığını düşündü. Barış'ın sabahki ilgisi ve dokunuşları, her hareketi Evrim'i derin bir huzurla sarmıştı. Ama şimdi zihninde yeni bir oyun vardı, Barış'a tatlı bir şey hazırlamak istiyordu.