AZELYA

GİRİŞ

Bu eser, tamamen hayal ürünü olup, gerçek olaylar ve şahıslarla benzerlik göstermemektedir; herhangi bir ülke veya kişinin yanlış anlaşılmalara maruz kalmaması adına kurgusal bir anlatım içermektedir.

Şarkı Listesi:
Semiramis Pekkan Nerdeysen
Birsen Tezer Sanki Rüya
Aslı Güngör Kalp Kalbe Karşı
Nazan Öncel Gitme Kal Bu Şehirde
Sibel Bilgeç Alışamadım
Nilüfer Taa Uzak Yollardan

21/03/2017

20:00

Bir geceydi yalnızca. Sevginin, merhametinin ve daha nice duyguların yittiği bir gecede bir kadın, iki adam son nefesine dek hayatlatı için çabaladılar ve en sonunda hayat denilince akla gelen sevdikleri için hayatlarından vazgeçtiler.

Saat 20:00'dı. Eski hayatlarında son saatleriydi ve hiçbirinin bu dönüm noktasından haberdarları yoktu.

Polen, etrafı çiçeklerle donatılmış müstakil bir evde öylece oturuyorken görevden yeni dönen eşinin hasretiyle yanıp tutuşuyordu. iki aylık bir görevin sonunda Yüzbaşı Karhan Kalagay, bir görevi daha başarıyla geçerek evine, yuvasına en çokta kendisini bekleyen eşi ve küçük kızına dönebilmek için sabırsızca direksiyonda ritimler tutturuyordu. Kendisi bekleyen küçük kızı öylece duvarı izliyor, babasının kendisi için tavana çizdiği bulutlara ve ipten sarkan sonbahar yapraklarıa bakıyordu.

Mevsimlerden sonbahar ve umutlar, sararmış tüm yapraklara rağmen canlıydı.

Badegül, anne karınmda engelli doğacağı belirtilmesine rağmen inatla, umutla doğuran annesine daima teşekkür ediyordu. Her ne kadar boynuna atlayıp annesine doyasıya sarılmak istede tek yapabildiği dilde teşekkür etmekti. Doktorların annesine doğumda kendisi için riskli olduğunu belirttiğinde, babasının karısı için küçük endişesini kenara ittiğinde doğmasını bir o kadar istemesi kendi evreninde kendine mutlu olabilmesine yetiyordu.

Annesini telefonla biriyle konuşurken ne kadar mutlu olduğunu gördü. Hopörler sayesinde duyduğu erkeksi sesle "Babacığım," dedi neşeyle. "Allah'ım sağ salım gelsin. Gelir değil mi?" diye sordu ince ve tiz olan sesiyle göz kırpıştırarak. Gözlerini kapattı. Babası gelene dek açmayacaktı. Biliyordu. Gelecekti babası. Uyumuş taklidi yapacak ve şefkatle uyandırılacaktı. Daha sonra sonsuz sevgi tadacaktı.

Eşinin hasretine dayanamayan Polen, tek aramayla açılan telefone "Karhan," diye seslendi. "Hayatım." Hasretle dolup taşan Karhan, karısına kavuşabileceğine olan inancını arttırırken "Narinim," dedi özleme bulanmış bir sesle. "Çok az bir zaman kaldı canlarım. Bugün evrenin en güzel günü çünkü sizinle koca bir yatakta doyasıya uyumak her şeye değer. Sizi çok özledim." Her ikisi de hasretin sona erecek olmasıyla huzur dolu, birbirlerine kavuşmayı bekliyorlardı. "Bende canım," dedi Polen, istem dışı dolan gözleriyle. "Biz de çok özledik seni." Aklına gelen haber ile gözleri TV ekranında oyalandığında "Bir çok şehit düştü dediler. Aklım durdu. Canım çok yandı. Gel artık çok özledi ailen seni," dedi durduramadığı titreyen sesiyle.

Acıyla gözlerini yuman Karhan, haberin kendi arkadaşlarından biri olduğunu söyleyemedi. Dili varmadı demeye. Acıyla yutkundu. "Gelirim narinim. Ben sana hep gelirim. Bilmez misin? seni babandan alana kadar neler çektik." Ortamı neşelendirmek için cık cık'layarak "Ulan Polat bile artık Karadeniz şivesine dönmüştü. Bir babana tercümenlik yapıyorduk birde Polat'a İstanbul ağzıyla konuş diye yakınıyorduk. O afili kara gözlerinle az çektirmedin bize," dedi. Dudakları çapkınca kenara kıvrılırken geldiğinde sarılmaktan öte boyun girintisine kadar her şeyi tekrardan tatma isteğiyle tutuştu. "Zalımın kızı..."