ဂျောင်ဂု ညက ဟိုလူ့ကိုစိတ်တိုကာ ဘာမှ မစားလိုက်ရတာကြောင့် ဗိုက်အတော်ဆာနေပီ ဖြစ်သည်။
မီးဖိုချောင်သွားဖို့ ပျင်းပင်မဲ့ သူ့ဗိုက်က ပို၍ပင် အရေးကြီးတာ ကြောင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာပီး မီးဖိုဂျောင်မီးကို ဖွင့်လိုက်သည်...။
*ချလပ်..!*
"အမလေး..ဟ!...."
ရုတ်တရက် သူ့ကို စိုက်ကြည့်တေတဲ့ ဟိုလူ...
ဒီလူ အခုထိမအိပ်သေးတာလား...။
" ဘာတွေ ကြောင်ကြည့်နေတာလဲ.. မင်းထမင်းစားမှာမလား ငါလုပ်ပေးထားတယ် လာမျိုလိုက်...."
"....."
ဂျောင်ဂုမှာ ဘာစကားမှ ခွန်းတုံ မပြန်နိုင်သေးခင်မှာ ထိုလူက အပြင်ကို ထွက်သွားပီ....။
ဂျောင်ဂုစဉ်းစား မိတာက ဒီလူ bar တို့ culb တို့သွားတာလားပေါ့။
"ထားစမ်းပါ! အဲ့တာသူ့စောက်ကြောင်း အရေးကြီးတာ ပြန်ပြောနိုင်ဖို့ အားရှိနေမှ ရမယ်...!"
ဂျောင်ဂု ထိုလူ ပြင်ပေးခဲ့သော ထမင်းကို အားရပါးရစားကာ အဆီရစ်ကာ ပြန်အိပ်တော့မည် ကြောင့် ပန်းကန်ကို ဘေစင်ထဲထည့်ကာ အခန်းထဲကိုပြန်သွားမည်။
ပန်းကန်မဆေးလို့ ထူးဆန်နေတယ် မလုပ်နဲ့ အိမ်မှာတောင် မဆေးဖူးတာ မဆေးပါဘူး။
မနက်ခင်း မိုးလင်းလာတော့ ဆိုးလ်မှာလို ကားတဝီ" အသံ မကြားရပဲ သာယာ သောကျေးငှက်သာရ....
"မင်းမေကလွှား... ီး!ငှက်တွေ စောက်နားကိုငြီးတယ် ..."
ဂျောင်ဂုရဲ့ တစ်နေ့က အိပ်ချင်မူးတူးအဆဲ ဖြင့်သာ အစပြုလိုက်သည်...။
မနက်မိုးလင်း" ခြင်း ရေမိုးချိုးကာ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်နေသည်မှာ ရွာထဲ ပတ်သွားဖို့ ဖြစ်သည်...။
ဟို အပုလေး မနေ့ကပြောသွားတာက ရွာကိုပတ်ပီးရင် ချောင်းထဲ သွားမှာ ဆိုးလားပဲ....။
ဘောင်းဘီ ဂျင်းပြဲကို ၀တ်ကာ အပေါ်က နေ စွတ်ကျယ် ခရမ်းရောင်ကို ၀တ်လိုက်သည်...။
ချွတ်ထားသော lip rapကို တတ်လိုက်တော့ ဂျောင်ဂု ဆိုသည်မှာ စောက်ချောကြီး ဖြစ်သွားသည်။
"ဟား.. ချောမောမူတွေ ... ချောမောမူတွေ..."
ဂျောင်ဂု မှန်ထဲက သူ့ပုံသူ ကြွေဆင်းနေသည်...။
