bdan günlerden birinde, cam kenarında bir okul otobüsü koltuğu. Orada geçirilmiş iğrenç günler, yaşanmış iğrenç olaylar insanı ürpertiyor. Bu havayı solumak bile her zamankinden çok daha zor.
Uzun zaman sonra birini gördüm bu soğuk havada. Evet onu tanıyorum Max, hayır Max benim ismim. Yoksa bipolar mıyım? Aptal şizofren sus artık!
Uzun zamandır benden tiksinen o kız. Orada ve buraya geliyor. Max sen gördüğüm en iğrenç insansın Max kes sesini, sus artık Max. Kendimden hiç bu kadar nefret etmemiştim. İnsanlar benden nefret eder. Sözlerim kendime bile saklanamayacak kadar tiksindirici ve korkutucu, ben ölümün ta kendisini hak eden ucubenin tekiyim. Yüzüme yediğim tekme, evet o benim yüzümü tekmeledi. Bu yine olacak, her gün. Her saat. Biyolojiden kaldım.
