නීල සඳකැඩි🌑🩵

Chapter 3

පාන්දර ආපු නිසා අපි උදේ ලෙක්ච එකට යන්නේ නැතුව දවල් එකට ගියා..
දෙකටම ඉන්නේ එකම ලෙක්ච. දැන් කියවයි. එපා වෙනවා.

"ආආ හරි ශෝක් ලමයි "

මේයා මේ අපිට ලමයි කිව්වට අපිටත් වඩා හෙන පොඩි පාටයි. කොරියන් කාරයෙක් වගේ සුදුම සුදුයි. ගෑනු ලමයෙකුත් වගේ ටිකක්.. ඒ උනාට ගෑනු පිරිමු කියලා නෑ මෙයට හෙනම ප්‍රතිචාර තියෙන්නේ.

" what's the time aaa"

" sorry sir "

" go and sit down "

වැඩිය අවුලක් නෑ. මේක ඉතින් ස්කූල් එක නෙමේ නේ..

මුලු ක්ලාස් රූම් එකම පිරිලා නිසා ඉදගන්න උනෙත් ඉස්සරහා.

කොහොම හරි සතියක්ම ඒකාකාරී විදියට ගෙවුනා. මම ආයේ අශේන්ව දැක්කේ නැහැ. එයා යන එන හැම වෙලාවකම අපෙ උන් මාව ඇදගෙන යනවා.

යුනි එකේ කැෆේ එකට වෙලා මම අසයිමන්ට් එකක් කර කර හිටියේ.

" ඒ නෙතුවා මේ උබට සර් එන්න කිව්වා. "

" මොන සර් ද බන්

"අර පොඩි එකා බන්"

" ඒ මොකෝ ඒ "

" කව්ද දන්නේ , නඩුවක් ද දන්නේ නෑ "

" මන් බලලා එන්නම් උබ මෙතන ඉදාම්"

" ඔම්කේ.. ෆෝත් ෆ්ලෝ ලැබ් එකට එන්න කිව්වේ "

මොන ජන්ජාලයක්ද දන්නේ නේ . එකපාරටම ඇයි.. මම අනම් මනම් හිත හිත ලැබ් එකට ගියා.
යද්දි සර් ඉන්නවා කන්නඩි දෙකකුත් දාලා ලැප් එකට එබීගෙන... මෙයා වගේ පොඩි පාට ලමයෙක් වත් නැතුව ඇති මුලු කැම්පස් එකටම.. බෝඩ් එකේ උනත් ලියන්නේ කරන්නේ හෙන අමාරුවෙන් උසත් නැහැ.. මට නම්
පෙන්න බෑ කියෝනව මගුල.

" sir did you ask me to come"

" yes , nethuka come and sit down"

" you used to work well, why are your marks low now ?"

මේවගේ ඕහොම තමා එපා වෙනවා.. හැමදේම හොයලා බලනවා පුදුම කරුමයක්.. අපි දැන් 2nd year ඉතින් මුල ඉදන්ම සර් අපිට හිටියා ඒ නිසා එයා අපි ගැන ලමයගෙන් ලමයට දන්නවා.. ඒ වගේම අපිට මෙහෙ කවුන්සිලස් ලා හිටියා හැමෝටම.. එහෙම මට හිටියේ සර්. ඒත් අද වෙනකම් මම කිසිම දෙයක් කියලා හෝ සර් මගෙන් අහලා හෝ නෑ. මම මුකුත් කියන්නේ නැතුව අහගෙන හිටියා.. මොනා කියන්නද.. මට කියන්න කිසි දෙයක් තිබ්බේ නහැ..