Love Me Harder

Chapter 13: To Lean On

"The fu-" hindi ko na natuloy ang dapat sanang sasabihin ko when I saw who the driver is sa sasakyang huminto sa harapan ko at muntik nang sumagasa sa'kin.

"Get in" he said assertively. Napairap naman ako at saka naglakad ulit. Who does he think he is para utos-utosan ako? tss.

"Jade! I said get in. Bungol ka ba?" tumataas na ang boses niya at halatang iritado na. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at nagpatuloy rin siya sa pagsunod sa'kin gamit ang sasakyan niya.

"Pwede ba! I'm so freaking tired and I'm still fucking sick. So leave me alone, okay!? Wala akong energy para makipagtalo sa'yo!" I can't help but to feel annoyed of his nagging. Nakakainis! Ganyan na ba siya ka insensitive para hindi makuhang ayaw kong sumama sa kaniya?

"Kaya nga sumakay ka na eh. Uuwi ka ba? Ihahatid na kita" napairap ulit ako.

"Hindi ako uuwi, and it's none of your business kung saan ako pupunta. Just let me be okay!? Bumalik ka na sa school!" pagtataboy ko sa kaniya but he just keep on driving alongside me.

"No. Hindi kita iiwanan dito na ganyan. Nahimatay ka na nga kanina, tumakas-takas ka pa! Paano na lang kung hindi kita sinundan?" napapikit ako dahil sa sobrang inis. I stopped walking at saka hinarap siya.

"No one ordered you to follow me! Saka ganyan ka ba ka stupid to not get it? na ayaw nga kitang kasama!? Tinakasan ko nga si Dustine tapos susundan sundan mo'ko!? You're all so frustrating! Alin ba sa gusto kong mapag-isa ang hindi niyo maintindihan!" hindi ko alam pero naiiyak na ako sa sobrang inis.

"What!? Naaawa kayo sa'kin!? That's why you all are so annoyingly persistent!? Well, Hindi ko kailangan ng awa niyo! I have been alone for years! I'm a grown up woman! Kaya ko ang sarili ko! I don't need any of you to help me nor care for me! I'm fine by myself okay! So leave the fucking damn of me alone!" hindi ko na napigilan ang pag-iyak ko dahil sa sobrang inis ko sa kaniya at sa ginagawa niya. I'm so tired. Just so tired. Pwede bang just for once tigilan na lang nila ako?

"H-Hey... shhh... It's okay... I know you're tired" he got out from his car at nang mag-angat ako ng tingin ay nasa harapan ko na siya. He caress my back and pulled me for a hug. For an unknown reason wala akong ginawa kundi ang takpan ang mukha ko at saka humagulhol ng iyak.

"I'm so tired... I-I'm just so tired" I keep on repeating while sobbing. Pauli-ulit din naman akong inalo ni Zach. It seems like kahit siya ay nawalan na rin ng paki sa ibang tao na pwedeng makakita sa'min.

"I know... I know. Just let it all out. You can lean on me, okay" I felt him caressing my hair as he tightened his arms around me. His voice was so soft that it made me calm a bit. And I hate to admit it pero gumaan ang pakiramdam ko sa yakap niya.

He feel so secure to be with. Pakiramdam ko nakikita niya ako. Na naririnig niya ako. I've never feel so validated in my whole life until now. For once I feel like I've found my home once again. He's my home... my peace.

Z A C H

Malapit na ako sa Starbucks nang agad kong makita si Jade.  I am about to approach her nang mapatigil ako dahil napansin kong hindi siya nag-iisa. I decided to keep my distance for a while as I watch them mingle with each other.

"Anong ginagawa niya dito?" nakakunot-noong tanong ko sa sarili nang makita ko ang mukha ng lalaking kasama niya. It was Atlas. Matalik ko siyang kaibigan dati, dahil ex-boyfriend siya ni Natashaeah pero nagbago din ang lahat ng yun nang mangyari ang karumal-dumal na krimeng ginawa sa pinsan ko four years ago, na siyang kasalanan din niya.