OYUNCAK AYI

AYNI YERIN FARKLI GIZEMLERI

İçeriye girdim her zaman ki gibi, burası çok garipti tam olarak nerede olduğumu dahi bilmesemde bir amacım vardı tabi sonuçta baska şansım yoktu ki... etrafımda her zamanki gibi aynı ormanlar olsada arada araya farklılık geliyordu resmen artık anı topluyordum ama beni o kadarda rahatsız etmiyordu yanımda ayicigim vardı azda olsa güvende hissediyordum

Biraz daha ilerlediğimde yine bir eve yaklaştım bu ev aynı evdi ama nasıl kapısı hala açıktı? İçeriye yaklaştım ve hafifçe baktım her şey yine yerli yerindeydi sanirim İçeriye girdim yoksa yine gittiğim yerleri mi tekrarlıyordum? Ne kadar kafa karıştırıcı yürümeye başladım her zaman ki aynı yerlerde yürürken bir anda minik bir detayı gozden kaçırdığımı fark ettim DOLAP

Ne zamandan beri burda dolap vardı be? Dolabı açtım ve baktım farklı bir yere gidiyordu gitmeli miydim? Bence gitmeliyim ardından İçeriye girdim yürüdüm küçük bir karanlıktan sonra bir koku almaya başladım rahatlatıcı ama tedirgin ediyordu insani yürümeye devam ettim ve kendimi koridorda buldum bu Koridor uzundu hemde çok neredeyse bir şey üstüme atlasa tam vaktiydi

Biraz karanlık olsada ayicigim sayesinde görebiliyordum bazı sesler duymaya başladım hayır bir canavar sesi değildi hayır kimse beni kovalamıyor bu şey daha çok... ANI gibi

"Şuanda işim var yorgunum"
"Doğum gününe vaktim yok benim"
"Git odanda oyna"
"Sana ayıracak vaktim yok dedim"

Evet her şey çok net bu ses anneme ait babamla kavga ettiği zamanlar genellikle bana böyle kaba davranırdı tabi her çocukta olduğu gibi bu beni üzerdi ama yapacak bir şey yoktu ben daha 10 yaşında bir çocuktum bu sesler kulağımda çınlarken beynimde yankı yapmaya başladı aklıma anılar geliyordu ve geliyordu içime en sonunda bir üzgünlük çöktü her şey üstüme geliyor gibiydi... ama pes edecek zaman değildi

En sonunda bir odaya açıldı Koridor sonunda bir çıkış buldum sanırım? Elim kapıya uzandı ve kapıyı açtım İçeriye baktım bir yatak odası daha öncede gelmiş olabilirim hatırladığım kadarıyla gelmiştim

"Umarim canavar yoktur yine"
Diye düşündüm kendi kendime ve yapboz parçasını bulmak için bir yerleri karıştırmaya başladım bu sefer düşündüğümden kolaydı buldum artık tek sorun oradan çıkmaktı yavaş adımlarla yürümeye başladım tekrar kapıya döndüm açmak için ama bir anda durdum Koridor yerine başka bir şeyle karşılaştım koridor kisalmisti ama nasıl? Bu yolun sonumu yoksa

Yürürken Biraz hızlı yürümeye karar verdim bir süre sonra etraf karanlığa bürünürken en sonunda geldiğim yeri bulmuş gibi bir kapıyı açtım ve kendimi geldiğim eve geri getirdim rahat bir iç çektim bir an kendimi labirentte dolaşan fare gibi hissettim ölmeden çıkarsam kendimi şanslı sayacağım gerçekten orman çok serindi ama üşümüyordum bile tekrar aynı yere geldiğimde koydum parçayı ardından gözümün önünde bir çerçeveye benzeyen hayali bir tablo belirdi

Orda bir çocuk vardı ve oradaki çocuk hafif karanlık bir odadaydi üzgün görünüyordu ve sonra hayali tablo yavaşça ortadan kayboldu ne görmüştüm ben?

______________
__________
BÖLÜM SONU

Yorum veya oy gelmedikçe yada okunmalar 30 sayısını geçmediği sürece yeni bölüm yok.

-NOT-
Eğer bu hikaye başarıyla tamamlanırsa bomba gibi bir başka kitap gelebilir finalden sonra