එයා අහද්දි මං ෆෝන් එක අතට අරන් ස්ක්‍රීන් එක ඕෆ් කරල දැම්ම. මම ඔය මතකෙන් ඇඳපු එයා.. මගෙ හීන වලට ආව විදියටම..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"අහ්ම්.. මේ.. ඒ මං ආදරේ කරන කෙනා.."
"සීරියස්ලී...ඇයි මට හිතෙන්නෙ මමත් එයාව දන්නව කියලා?"
උඹ නොදැන කොහොමද ජාන්.. ඒ ඔයාම වෙද්දි...
"ප්‍රශ්නයක් නැත්තන් මම ඒ ෆොටෝ එක බලන්නද?"
"පේන්ටින් එක!"
මං ඒක නිවැරදි කරන ගමන් ෆෝන් එක එයා අතට දුන්නෙ හොඳට එයා ඒක දිහා බලන් ඉද්දි
"එයා කෝ මෙහෙද ඉන්නෙ?"
"ම්න් මේ ළඟ තමයි.."
"හ්ම්.. එයා ලස්සනයි වගේ නේ"
"ම්න්."
"එයා ඔයාගෙ වයසෙද නැත්තන්..."
"ඔයාගෙ වයසෙ"
"අහ්...ඉතින් මේ වගේ එකක් ඇන්දෙ?"
"ප්‍රශ්න පත්තරයක්නෙ. ඔයා එයාව දන්නවද ඔච්චර ප්‍රශ්න අහන්නෙ?"
මං අහද්දි එයා රතු උන. හුරතල් පාටයි. ඇයි ඔච්චර ප්‍රශ්න අහන්නෙ කියද්දි එයාට වචන පැටලුනා..
"න්-නෑ.. ඉතින්...."
"එයාට කවද හරි මාව මතක් වෙනකන් මම බලන් ඉන්නවා. දැනට නම් කියන්න පුළුවන් එච්චරයි"
එයා ඔළුව වනල කිචන් එකට යද්දි මං ෆෝන් එකේ තියන එයාගෙ ෆොටෝ එක දිහා බලන් හිටියා. හොඳ වෙලාවට එයාගෙ දැන් ෆොටෝ එකක් නොතිබ්බෙ.. එහෙනම් වනචරයෙක් කියල ගෙයිනුත් එලියට දායි.. කමක්නෑ අඩු තරමෙ එයා මට දන්න කියන මනුස්සයෙක්ට වගේ වත් සලකනව.
"යීබො ඔයා ඇඳුමක් දාගන්නවද නැත්තන්? ඔහොම යන්න බෑනෙ වොශ් කරන් ඇඳුමක් දාගන්න. මගෙ ඇඳුම් පොඩි ඇති මං ලොකු එකක් හොයල බලන්නම්"
