" နောက်ဆုံးတော့ Worthfordရဲ့ the most outstanding student က Benjaminပဲ"
"ဒါကအစတည်းကသိသာနေတာပဲလေ~Nizziသာ ဝင်မရှုပ်ခဲ့ရင်~~~~~"
"Nizzi လည်းသူ့အပြစ်နဲ့သူခံရပြီပဲ~ငါတို့ရဲ့မင်းသားလေးBenjaminကိုဘယ်သူမှလာမရှုပ်ရဲတော့ဘူး......."
~
~
~
~
~
~
~
Benကတော့ သူ့ရဲ့ daily lifeကိုအရင်လိုပဲဖြတ်သန်းနေဆဲ~
သူ့ကိုနှောင့်ယှက်မယ့် Nizziမရှိတော့တာကလွဲရင်ပေါ့~~
Nizziရဲ့စေ့စပ်ပွဲမှာ သတို့သားမရောက်လာတဲ့အပြင် မြို့တော်ဝန်ရဲ့လာဘ်စားမှုသတင်းတွေပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပြီးထိန်းသိမ်းခံခဲ့ရသည်~
ဘုတ်အဖွဲ့ကလည်း Nizziကို ကျောင်းမှထုတ်ပယ်ခဲ့ပြီး Benကတော့ ကျောင်းပြန်တက်ခွင့်ရခဲ့သည်~
Nizziမရှိတော့ Worthfordရဲ့ထူးချွန်ကျောင်းသားဂုဏ်ပုဒ်ကသူ့ဆီအလိုလိုပြန်ရောက်လာခဲ့သည်~~
ဒါပေမဲ့ Benကတော့ပျော်ရွှင်မနေပါဘူး~
Evanရဲ့အငွေ့အသက်တွေလွှမ်းခြုံနေတဲ့အိမ်ကသူ့ကိုကောင်းကောင်းကြီးနှိပ်စက်နေတယ်~
Evanကိုသေလောက်အောင်တွေ့ချင်နေပေမဲ့သူကဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးနဲ့သွားတွေ့နိုင်ပါ့
မလဲ???
Evanသူ့ကိုဝတ်ပေးခဲ့တဲ့လက်ပတ်လေး
ကိုကြည့်မိတိုင်းအလွမ်းတွေဆထက်
တိုးလာသလိုခံစားရသည်~
"Evan ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုသတိရနေတယ်~~သိလား"
နှင်းပွင့်လေးတွေကိုလက်ခုပ်ထဲခံယူလို့ Benက ခပ်တိုးတိုးလေးရေရွတ်သည်~
နောက်ဆုံးတော့ သူ့ရဲ့အပြစ်တွေကြောင့် သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဝဋ်ပြန်လည်နေခဲ့ပြီထင်ပါရဲ့~~
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ညနေခင်းရဲ့ နေခြည်နွေးနွေးအောက်မှာ Benတစ်ယောက်ကတော့ ဆိုဖာပေါ်ခွေခေါက်ရင်း ခေတ်ဟောင်းရုပ်ရှင်တစ်ကား
ကိုပျင်းရိပျင်းတွဲကြည့်နေသည်~~
* knock knock *
"ဘယ်သူလဲ?????"
"..............."
အဖွားမရှိတော့တည်းက အဖွားရဲ့မိတ်ဆွေတွေဒီအိမ်ကိုအဝင်အထွက်မရှိတော့တာ
ကြာပေါ့~~~
