Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ហឹកៗjeonghanគាត់មិនហៅខ្ញុំbabyនោះទេហឹកៗ" jeonghanបានមកដល់wonwooអោនjeonghanយ៉ាងណែន ប្រាប់មិត្តពីរឿងដែលខ្លួនកំពុងឈឺចាប់!
"Wonwoo!" Jeonghanអង្អែលខ្នងwonwooតិចៗ ហៅwonwooដផយសម្លេងស្រាលៗ នៅក្នុងផ្ទះដែលស្ងប់ស្ងាតលឺតែសម្លេងwonwooយំ ជាមួយនឹងការឈឺចាប់
Seungcheolអង្គុយនៅជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវមើលទៅមិត្តប្រុសខ្លួនអោនលួងទៅកាន់wonwooការពិតណាស់Seungcheol ក៌មានអារម្មណ៍សោគស្ដាយដែល
"ពួកគេទាំងពីរពិតជាបែកគ្នាមែនឬ?" Seungcheolសម្លេងមើលទៅទិដ្ឋភាពផ្ទះនិយាយតែម្នាក់ឯងតិចៗ
"Seungcheol!" អ្នកណាទៅដឹងjeonghanបានលឺនឹងស្រែកស្ដីអោយយ៉ាងខ្លាំង
"សុំទោស!"
Seungcheolប្រញាប់សុំទោសនឹងញញឹមទាំងមិនសម ទឹកភ្នែកwonwooលែងហូរមកច្រើនដូចលើកមុន ដៃតូចរបស់jeonghanជូតទឹកភ្នែកមកអោយwonwooនឹងចាប់មុខwonwooតិច
"ឈប់យំណា!"
"យើងមិនដឹងទេjeonghan" wonwooដាក់មុខនៅលើដៃjeonghanទាំងអស់សង្ឃឹម
"មិនអីទេwonwooកាត់ចិត្តទៅល្អទេ?" Jeonghanនិយាយដូចគ្នា
"ហេតុអ្វីអ្នកទាំងពីរស្រឡាញ់គ្នាណាស់មែនទេ?" Seungcheolចូលមកនិយាយនឹងអង្គុយនៅក្បែរនឹងjeonghanវិញម្ដង
"តែគាត់លែងស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយហឹកៗ" ទឹកភ្នែកwonwooហូរមកជាថ្មីនៅលើស្មារjeonghan!
Jeonghanឡើងខឹងនឹងវ៉ៃseungcheolយ៉ាងខ្លាំង តែក៏មកអង្អែលខ្នងwonwooវិញ
"កុំគិតច្រើនwonwooមានមនុស្សប្រុសច្រើនណាស់រងចាំឯង!"
មិនមែនjanghanជំរុញអោយwonwooនឹងmingyuបែកគ្នានោះទេតែនេះគឺជាពាក្យលួងលោម
"តែយើងស្រឡាញ់គាត់ហឹក!" Wonwooតមទាំងយំ
"អញ្ចឹងក៏កុំបែកគ្នា!" Seungcheolឆ្លើយកាត់ តែក៏ស្ងាតទៀតព្រោះjeonghanមើលមុខ
