Nasza więź,
Przeobraziła znów w przyjaźń się,
Cieszy mnie to, lecz
Trochę dziwnie jest.
Nadzieją karmię się,
Że stare dni powrócą znów,
I też stara nasza więź,
Lecz wiem, że kłamstwa to,
Niestety.
Kiedyś dorośniemy,
Znajdziesz męża, lub też żonę,
Lecz zapewne ją nie będę ja.
Nie ja będę Cię przed snem całować,
Przyjaciółką będę wciąż,
Ze starym uczuciem w piersi.
I tak umrę kiedyś,
Przyjdziesz na mój pogrzeb,
Moja dusza z niebios popatrzy na Ciebie i twą żonę.
Ma dusza, choć bez ciała,
Zapłacze delikatnie,
O tym co było i nie wiedziałam,
Że przepadnie.
CZYTASZ
Więź✧-@iloveeeee_youuu
PoetryWiersz wyłuskany prosto z mojej duszy i serca, enjoy♡ Jak zawsze nie wiem, co napisać w opisie wiersza, także miłego czytania 💞 Jak będzie mi się chciało przepisze go do mojego ogólnego zbioru wierszy, ale na razie zostaje tutaj☆
