Angel, Noren

0.4

Günlerden bir gün Renjun yine en sevdiği iskeleye gelmişti. Burayı sevme sebebi başka kimsenin gelmiyor oluşuydu fakat bu kez kendisi gibi bir çocuk gördüğünde sanki gizli ve özel yeri ihlal edilmiş gibi şaşırdı ve huzursuz hissetti ama gözlerini kayalıklarda oturan çocuğun üzerinden ayırmadan yanına gitti.

"Hey! Sen kimsin?"

Çocuk oturduğu yerde geriye doğru kayarken ellerini karnına kadar çektiği dizlerinin üzerine sardı.

"Neden merak ediyorsun?"

"Seni daha önce burada hiç görmedim."

"Buraya yeni geldim."

Renjun çocuğu tepeden tırnağa süzünce yüzündeki morluklar ve ayağındaki yaralar dikkatini çekti.

"Ne oldu sana?"

"Gider misin? Yalnız kalmak istiyorum."

"Gitmiyorum. Burası benim yerim. Yani en azından sen gelmeden önce burada yalnız kalıp kafamı dinlendiriyordum sen ise gelip alanımı ihlal ettin.. Çok istiyorsan başka bir yere gidebilirsin."

"Öyle mi? Kusura bakma."

Kayalıklardan kalkıp üzerini silkeledikten sonra arkasını dönerek yürümeye başladı fakat Renjun daha da ilerlemeden bileğinden tutup engel oldu.

"Gitme."

Çocuk göz ucuyla baktı."Neden?"

"Az önce kabaca davrandıysam özür dilerim. Korkmana gerek yok. Bana ne olduğunu anlatabilirsin. Gerçekten kötü biri değilim."

"Nereden bileceğim?"

"Zaten yaralısın. İstesem seni 10 kere dövmüştüm."

"Vay canına. İçimi rahatlattın, teşekkürler."

"Lafı bile olmaz."

Renjun güldüğünde karşısındaki çocuk ise tezatla mimiksiz suratıyla bakmaya devam ederken, Renjun çocuğun bileğini serbest bırakıp avucunu ona doğru uzattı.

"Az önce kötü bir başlangıç yaptım. Bunu unutulalım ve yeniden tanışalım olur mu? Ben, Renjun. Senin ismin ne?"

Karşısındaki çocuk Renjun'i bir süre inceledikten sonra konuştu.

"Belki bir gün söylerim, Renjun.."

Ve gizemli çocuk Renjun'un havada kalan elini umursamadan oradan koşarak uzaklaştı.

***
"Renjun, kalkar mısın artık?"

Renjun un gözleri duyduğu seslerle açılırken etrafına bakındı ve kendisine bakan Donghyuck'u gördü. Yattığı yerden doğrulurken o an nefes nefese ve ter içinde kaldığını farketti.

"Hyuck ne oldu?"

"Asıl sana ne oldu? Bir türlü uyanmadın."

"Bilmem ki.. Rüya görüyordum sanırım."

"Bir türlü uyanmamana sebep olacak kadar hangi alemlere daldın? Zaten belirli belirsiz bir şeyler de sayıklıyordun.."

"Ben de bir bilsen Hyuck.. Küçüklüğümü gördüm. Bir çocukla tanışıyordum ama daha önce böyle bir arkadaşım olmadığına eminim .."

"Emin misin? Belki bir kere görüp daha görmediğin için unuttuğun biridir."

"Sanmıyorum ."