Angel, Noren

0.6

"Oğlum ne oldu? Korkutma beni.. İyi misin? Konuşsana bir şey mi oldu?"

Renjun sonunda transtan çıktığında annesine döndü.

"Anne bu Jeno'yu nerede bulurum. Yaşadığı yeri biliyor musun?"

"Oğlum.."

"Evet.. Söylesene anne. Ne oldu? Hatırlamıyor musun?"

"Oğlum arkadaşın Jeno, öldü."

İşte o zaman Renjun yanlış duymuş olmayı diledi fakat dileği gerçekleşmemişti.

"Anne ne diyorsun sen?"

"Ah tatlım çok üzgünüm ama gerçek bu. Jeno öldü. Hatta kendini öldürdü."

"Ne diyorsun anne sen? Ben daha geçen gün onu gördüm."

Kadın omzundaki elini Renjun'un yüzüne çıkarıp şefkatle okşadı.

"Ah benim güzel oğlum.. Koskoca ülkede Jeno ismini sadece arkadaşın taşıyacak değil ya? O başkasıdır. Senin arkadaşının yaşaması mümkün değil.."

"Ama bana beni tanıdığını söyledi. İsmimi bile biliyor."

"Oğlum.. Üzgünüm ama bu mümkün değil. Hayal etmiş olabilir misin?"

"Neden ki ya? Nasıl öldü?"

"Boşver oğlum.. Hatırlamıyorum zaten."

"Yalan söyleme anne.. Gözlerinden tanıyorum seni.."

"İyi söylemek istemiyorum Renjun oldu mu? Uzun zaman sonra bunları aşmışken şimdi bi anda öğrenmeye hazır değilsin."

"Anne bana bebek muamelesi yapmayı bırakıp söyler misin artık?"

"İyi madem öyle istiyorsun benden günah gitti. O arkadaşın Jeno'yu babası hep dövüyordu. Zavallım da en sonunda dayanamayıp kendini sulara attı. Tam anlamıyla bir melek oldu."

"Saçmalama nereden duydun bunu?"

"Senden duydum oğlum.."

"Ne?"

"Senin gözünün önünde canavar ağzı gibi olan sulara atlamış.. Engel olmaya çalışmışsın dur demişsin ama artık acısı ne kadağ ağır bastıysa dinlememiş seni ve atlamış. Sen o atladıktan sonra akşımı yitirmiş gibiydin. Bana söylemeye gelirken de kaza geçirmiştin. Doktorun beynimizin acı veren olayları sildiğini söyledi. Bu olay sen de travma yarattığı için hatırlamak istememişsin. Acından kaçıp unutarak kendini korumak istemişsin. Dinlemedin beni ya oldu mu şimdi? Rahatladın mı oğlum?"

Renjun'un gözleri acıyla dolup taşarken şokla gülüp hızlıca yanağına süzülen yaşları sildi. Doğru düzgün hatırlayamadığı biri için neden ağladığını o da bilmiyordu.

"Nerede?"

"Ne?"

Renjun'un gözyaşları artık engel olamayacağı kadar çoğalırken boğazı hıçrıklarıyla düğümlenmişti.

"Öldüğü yer nerede?"

Annesi Renjun'un hala arkadaşımın kendisini öldürüşünü kabullenemediğini anlayınca sıkıntılı bir nefes verdi.

"Eskiden yaşadığımız yeri hatırlıyor musun? Oradaki sahilin kayalıklarından atladı."

Renjun sessizce onaylayıp arkasını döndüğünde annesi kolundan tutup engel oldu.