Ses

Habersiz

Çok uzun zaman oldu, yaşamayalı seni,hissetmeyeli, seni kırdığım zamanlar aklıma geliyorda, damar kıvrımlarım çatlıyor, senide istemedim açıkcası bu dert ile beraber acılara sürümek, benimle olduğun sürece üzülmeni istemedim seni üzmek kırmak istemedim anlıyor musun kadın ? Beni, beni biliyordun, ama tam olarak tanımıyordun, gökyüzümde nasıl bir renk sahibi olduğunu keşke bilseydin, ne bileyim işte bilseydin, seni çok kırdım, üzdüm gecenin kör karanlığında göz yaşını akıttım, canını yaktım, ben her zaman işe yaramayandım. Belki kalbinde bir işe yarardım düşündüm, vakit geçirdik, benimle mutlu idin gözlerinin kahvesinden birer yudum alıyordum her bakışmamızda, nasıl olduda bu hale geldik, demişti bana sen hiç nefes almaktan vazgeçtin mi diye . Baktım geçmişe derine daldım, inan kadın bir duvara anlattım bizi rengi soldu, sesi doldu, kabuk attı. Seni üzdüğüm için özür dilerim belki fayda etmez ne dersem boşda anlatamadım seni birkaç satırın eşliğinde yokluğuna, seni aradım bir sürü kadında, seni, ama ama olmadı yapamadım, göz kıvrımlarına kadar ezberlemiştim seni nasıl olurda atabilirdim ?