See You | Taekook

∞ 5 ∞

'Bu uzun bir yol bebeğim
Kemerini sıkıca bağla
Yine de uçmak için çok vaktimiz var
Seni benim yapana kadar'

|~•~|

3 Gün Sonra (Pazartesi)

[ KNJ - Jungkook ]

Jungkook
Herşey hazır değil mi?
Hiçbir eksiklik istemiyorum

KNJ
Elbette hazır
Kaç gündür bunun için uğraşıyorum
Hiçbir eksik yok
Ne zaman başla dersen
Başlayacak

Jungkook
Güzel..
O çocuğu da gönderdin mi?
Buralarda dolaşmasın
Zarar görmesini istemiyorum

KNJ
Merak etme
Zaten burada yaşamıyor
Ricam üstüne gelmişti
Yine de tedbirimi aldım

Jungkook
Harikasın
Gerçekten benim için çok önemliydi bu
Herşey için teşekkür ederim
İş bittiği an
Hesabına para gelecek

KNJ
Bunun önemli olmadığını biliyorsun
Para için yapmadım bunu

Jungkook
Biliyorum fakat vaktini işin yerine
Bana harcadın
Bu benim için kıymetli
Ben şimdi okula gelmek üzereyim
Sana mesaj attığım an başla

KNJ
Tamamdır 👍🏻

|~•~|

Jeon Jungkook

Ekranı sırıtarak kapattıktan sonra kaskımı tekrar başıma geçirip motoru çalıştırdığım gibi gazladım. İçimde alev alev yanan intikam ateşi bugün tam anlamıyla bir yanardağ olacak ve bana yaklaşmaya, alay etmeye çalışan o şahsiyeti cayır cayır yakmaya yetecekti. Aklı sıra beni en pis mahremiyet ile vurmaya çalışırken, kendisini yaktığının haberi bile yoktu.

Ama öğrenecekti elbette.

Hızımı kesip okulun otoparkına giriş yaptığım da, çoğunluğun geldiğini park edilmiş motor ve arabalardan anlamıştım. Bugün önemli bir konferans vardı ve kampüsteki herkes katılmak zorundaydı.

Günlerdir şahsıma yapılan hakarete karşılık sustuğumu zanneden ona güzel bir cevap verecektim. Bir defa ellerimi kirletmem de hiçbir sorun yoktu, ama onu kesinlikle mahvedecektim.

Kendi yerime usulca park edip motoru stop ettirdikten sonra kaskımı çıkardığım da donuk bakışlarım iki yanda ki motora kaydı ve dudağım şeytani bir edayla kıvrıldı.

Hemen ifademi toparlayıp kaskımı koluma taktığım gibi motorumdan inip aheste adımlarla derslik binasının hemen yanındaki konferans salonunun bulunduğu binaya doğru ilerlediğim de aklımda cirit atan şeytanlarıma karşı sadece sadistçe kahkahalar atıyordum içimden.

İnsanlara karşı hiçbir zaman bu kadar kaba ve pis bir davranışım olmamıştı. En kötüsüyle bile karşı karşıya gelsem bir şekilde saygınlığımı koruyarak karşımdakini al aşağı edebiliyordum. Ama bu kez inadıma yaparcasına yapılan saygısızlığa tahammülüm yoktu ve bende bir kez olsun gerçek bir kötü olmak için önümdeki tüm iyi niyet engellerimi aşacaktım. Tek istediğim dersini alması ve de benden yeterince uzak durmasıydı fakat bunun mümkün olmayacağını ilk kez karşı karşıya geldiğimiz de birbirimizin bakışlarında görmüştük.

Aramızda ki o sessiz bakışma birçok hezeyanı beraberinde getirmiş, kazananın belki de belli olmayacağı beyhude bir savaşa sokmuştu bizi.

Konferans binasına giriş yaptığım da gözüm kalabalığın arasında arkadaşlarımı ararken, bir yandan selam verenlere karşılık veriyor, bir yandan da üstüme dikilen garip bakışlara rağmen başımı dimdik tutuyordum.