Uzay Kadar ' Kerem Aktürkoğlu

¹⁰

'Sevmesende beni,

Özledim sesini.'

****

Geçen haftanın sonunda artık emin olduğum bir şey vardı , kerem kalbime hiç iyi gelmiyordu.Onunla tekrar vakit geçirmek kalbime gömdüğüm sırlarımı ortaya çıkarmıştı , ben keremden severek ayrıldığımı yıllardır kalbime gömmüştüm.

Ceylinin okula başlamasıyla yeni bir düzen oluştu hayatımızda , hatta bugün ceylin arkadaşının doğum günü olduğundan bahsetmişti.Biraz fazla mı erken büyüyordu?

Sonunda müstakil bir evin önünde durduğumuzda ceyline döndüm , onu yalnız bırakmak hiç içimden gelmiyordu ama işte...

"Bir şey olursa gülnur ablana söyle hemen beni arasın balım tamam mı?" Büyük ihtimalle onuncu kez söylediğim şeye sıkıntı ile kafa salladı , ama napalım? Anne yüreği işte.

Tam kapıyı açacakken onu durdurdum , arka koltuktaki poşete uzanıp onu ceyline verdim.

"Al bakalım prenses , hediyeni unutuyordun." Dediğim şeyle gülümseyip elimden poşeti aldı.

"Süpey biy anneysin anney!" Yarım yamalak kurduğu cümleyi anlamaya çalışırken dudak büzdüm , gülümseyip yanağına öpücük bıraktım.

"İyi eğlenceler birtanem." Kapının önündeki arkadaşının annesinin yanına gittiğinde bende nefes verdim.Daha çok küçük olmasına rağmen o tatlı dili ile beni ikna etmişti!

Tekrar arabayı çalıştıracağım sırada telefonum çaldı , elime alıp arayan kişiye baktığımda kerem olduğunu gördüm.

-"efendim kerem?" Sesimdeki soğukluk her halükarda belli oluyordu , ona karşı mesafemi korumak zorundaydım.Ne olursa olsun hayatında bir kadın vardı.

-"konuşalım mı?" Dedi,ses tonunda çekingenlik vardı.

-"tabi,ne hakkında?" Onunla böyle resmi konuşmak hiç alışık olmadığım bir şeydi.Biz boşanma davamızdan önce bile resmi konuşmamıştık.

-"gelince konuşalım,konum atıyorum." Çok uzatmadan kapattım telefonu.

Attığı konumu açıp arabayı çalıştırdım , araba sürme denilince benim fazla düşünme perilerim gelirdi.Genelde ceylin yanımdayken neşeli şarkılar dinler , yolculuğumuzun en iyi şekilde geçmesine önem verirdim.

Fakat yalnız başıma araba süreceğim sırada kesinlikle gün içinde geri plana attığım tüm dertlerim ortaya çıkardı aniden.

Her ne kadar keremle şuan sürekli iletişim halinde olsakda resmiydik , dediğim gibi asla alışık olduğum şeyler değildi.Biz boşanma davasından önce bile böyle değildik...

<> FLASHBACK (dava günü.)

Duruşma salonundan çıktığımızda birer yabancı gibiydik,birbirinin en ufak detayını bilen iki yabancı.

Ayrılıklar her zaman zordu , fakat severek ayrılırsanız daha zor oluyordu.Ben bunu farkettiğimde her şey için çok geçti , bazen sevgi herşeyi halletmeye yetmezdi.

Ceylini bugünlük anneme bırakmıştım , ceylinin bir daha bizi beraber görmeyeceğinden bile haberi yoktu.

Kerem ile göz göze geldiğimde gözlerimin dolmasını engelleyemedim , lanet boğazım düğümlendi.O kadar çok konuşmak istedim ki , fakat konuşmayı bırak gözlerinin içine bile bakamadım.