Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çözemezsin yok, bu düğüm kördür Korkmuyorum gecelerden, beni sen öldür Çürüyorum bak, nefretini gördüm Bil ki bugün yanıyor, soluyor ömrüm"
•••
15 Haziran
Zelalle karşılıklı oturarak nehirin yanımıza gelmesini bekliyorduk
Bugün sabah zelalin ısrarı sonucunda kan tahlili vermiştim,şuan ise onların çıkmasını bekliyoduk. Hastalık sürecimde de yakın arkadaşımız,aynı zamanda zelalin iş arkadaşı, nehir ilgilenmişti benimle
"Hoşbulduk hayatım, bekliyoduk seni" diyerek yanıtlamıştı onu Zelal
"Çok bekletmedim umarım sizi, birkaç iş vardı aşağıda" demesine olumsuz anlamda kafamı sallamıştım
"Sorun değil bebeğim, sana da zahmet verdik" dememe kaşlarını çatmıştı
"Saçmalama istersen, arkadaşımızsın sen bizim tabiki yardımcı olucaz" gülümseyip elindeki dosyayı okumasını bekliyodum
Dosyalarda biraz göz gezdirdikten sonra tekrar bize dönmüştü
"Elif açık açık konuşmak istiyorum. Yaptığımız tedavi pek bi fayda etmemiş,aksine ilerlemiş hastalık. Bunun için daha ciddi ilgilenmemiz ve hatta ilaçlarını değiştirmemiz gerekecek. Eğer buda sonuç vermezse çok yüksek ihtimal ameliyat riski daha da artıcak" demesiyle yüzüm düşmüş, parmaklarımla oynamaya başlamıştım
"Ama herşeyin bi sonucu var sonuçta dimi, yaşamadan bilemeyiz. Hem belki daha iyi gelir" demişti Zelal
"Ve diğer bir konu da dediğim gibi ilaçlar yüksek dozlu ilaçlar vermek zorundayım,ama bu bebek için riskli" söylediği şeyi anlamamakla beraber kaşlarımı çatmıştım,ne bebeği?
"Nehir anlamadım ne bebeği" Zelal de benden farksızdı
"Elif,haberin yok mu?" "İki haftalık, hamilesin"
***
5 Eylül 2020
Bugün babamla beraber yine gelmiştik tesislere, artık hepsi beni tanıyodu
Üç gün önce yeni biri gelmişti takıma, Muhammed Kerem Aktürkoğlu
Diğerlerinin aksine çok farklı ni hikayesi vardı,emekleri çalınmıştı ama hiçbir şeye rağmen pes etmemişti. Tanışma fırsatımız olmamıştı
Arda abi Oğulcan abi ve keremin oturduğunu görünce yanlarına gitmiştim bende
"Günaydın abilerimm" diyerek arda abi ve keremin arasına oturmuştum
"Günaydın sana da cimcime" diyerek arda abi saçımı karıştırdığında bıkkınlıkla nefes vermiştim
"Ya arda abi yeni yaptım saçımı bozmasan olmaz" dememe üçüde gülmüştü
"Bozmasana saçını kızın abisi" diyerek beni taklit eden Oğulcan abiye kızgınlıkla bakmıştım
"Çok komik"
"Sen bizim yeni milli Harry Potterımızla tanıştın mı" demişti tekrardan Oğulcan abi,olumsuz anlamda kafamı sallamıştım
"Tanışma fırsatımız olmadı geldiğim zaman kusura bakma,Kerem ben Aktürkoğlu" demesiyle gülümseyip elimi uzatmıştım
"Elif bende,Elif terim. Hocanızın kızıyım" diyip gülmüştüm
"Çok memnun oldum Elif" onunda yüzüne benimki gibi bi gülümseme yerleşmişti
"Ozaman abilere müsehade,daha antrenmana 15 dakika falan var. Siz konuşun isterseniz biz bi diğerine bakalım" diyerek yanımızdan kalkmıştı arda abi,peşinden de Oğulcan abi kalkıp gitmişlerdi
"Baban sana çok düşkün" demesiyle ona dönmüştüm tekrardan
"Öyle biraz"
"Biraz değil baya öyle,odasında çoğu yere fotoğraf asmış" demesine gülümsemiştim
"Herşey umarım gönlünce olur kerem, geldikten sonra birkaç şey okudum senin hakkında. Hayatında hiçbir zaman kaybetmezsin umarım,hiç pes etmemişsin çoğu insana örnek birisin"
"Hayat bu,bazen düşeriz bazen kalkarız. Dediğin gibi pes etmedim,iyiki de etmemişim. Sende hiç pes etme,ne okuyodun sen" diyerek soru yöneltmişti
"Psikoloji okuyorum. İlk senem daha. Çocukluk hayalim psikolog olmak,kısmet artık"
"Umarım seninde herşey istediğin gibi hak ettiğin gibi olur" demesine gülümsemiştim
Bir süre sessizce oturup konuşmuyoduk,bu sessizliği kerem bozmuştu
