Connected Souls

CHAPTER 19

*Pagkakataon at Pag-asa*

Matapos ang masayang get-together, unti-unti nang nagbago ang pananaw ni Kyla sa kanyang mga kaibigan at sa mga sinasabi ng iba. Para sa akin, ang pinakamahalaga ay ang tiwala at pagmamahal na meron kami sa isa’t isa. Ngunit sa likod ng mga ngiti at saya, may bagong pagsubok na darating.

Isang araw, habang nag-aaral ako sa bahay, nakatanggap ako ng mensahe mula kay Kyla.

**Kyla:** "Alex, pwede ba kitang makausap? May importante akong sasabihin."

Agad akong nag-alala. Nag-reply ako nang mabilis.

**Alex:** "Oo, anong nangyari? Nandito lang ako."

---

Hindi nagtagal, nagvideo call kami. Nakita ko ang seryosong expression sa mukha niya.

**Kyla:** "Alex, may bagong balita mula sa school. Napagdesisyunan ng mga teachers na mag-schedule ng isang school trip next week. Pero may requirement. Kailangan ng kasamang guardian."

---

Nag-isip ako sandali. Kung sakaling hindi siya makasama, baka maapektuhan ang mood niya. Gusto kong suportahan siya sa lahat ng bagay.

**Alex:** "So, anong plano mo? Gusto mo bang sumama?"

**Kyla:** "Oo, pero wala akong guardian na makakasama. Wala kasi akong kapatid na makakasama at ayoko namang palaging humingi ng tulong sa mga magulang ko."

---

Naramdaman ko ang panghihina sa kanyang boses. Tila nag-aalala siya na baka mawalan siya ng pagkakataon. Kaya’t nagdesisyon akong maging guardian niya sa trip.

**Alex:** "Bakit hindi natin subukang ako na lang ang maging guardian mo? Gagawa tayo ng paraan para makapunta ka."

---

Tila nagulat siya sa sinabi ko.

**Kyla:** "Talaga? Pero paano? Baka may mga rules na hindi puwedeng ipatupad yun."

**Alex:** "Basta, alalahanin mong nandito lang ako. Sabay nating haharapin ang lahat. Ang importante ay makasama ka."

---

Ang saya sa mukha niya ay tila nagbigay sa akin ng lakas. Ipinagpatuloy namin ang usapan, nagplano ng mga detalye tungkol sa school trip, at unti-unting nawala ang mga alalahanin niya.

---

Sa mga sumunod na araw, tuloy-tuloy ang aming paghahanda. Nagtanong ako sa mga guro kung paano kami makakapagsama at kung ano ang mga dapat isaalang-alang. Sa kabutihang palad, pumayag sila, basta’t kumpletuhin lang ang mga requirements.

**Alex:** "Kyla, excited na ako! Magiging masaya ito, alam mo ba?"

**Kyla:** "Oo! Salamat, Alex. Ang dami mong ginagawa para sa akin."

---

Nang dumating ang araw ng school trip, puno ng excitement ang paligid. Naging masaya ang lahat habang naglalakbay kami patungo sa destinasyon. Habang nasa bus, abala kami sa pag-uusap, tawanan, at pagkuha ng mga selfies.

**Kyla:** "Alex, tingnan mo! Ang ganda ng view!"

---

Pagdating namin sa destinasyon, bumungad sa amin ang napakagandang tanawin. Napaka-aliwalas ng paligid, at ang sariwang hangin ay tila nagpapasigla sa aming mga puso.

**Alex:** "Kyla, tara, mag-explore tayo! Siguradong marami tayong mahanap na magagandang spots dito!"

---

Sa gitna ng aming pag-explore, napansin kong mas nagiging komportable siya. Tila nawala ang mga alalahanin na bumabagabag sa kanya sa nakaraan. Nagsimula na rin siyang makipag-usap sa ibang mga kaklase at nagsaya kasama ang iba.

Naging masaya ang bawat sandali namin. Naglalaro kami, kumakain ng masasarap na pagkain, at nagku-kwentuhan tungkol sa mga pangarap at ambisyon.

---

Sa isang pagkakataon, nakaupo kami sa isang magandang spot, at nag-usap tungkol sa mga bagay na gusto naming makamit sa hinaharap.

**Kyla:** "Alex, ang saya-saya ko na nandito ka. Mas nakikita ko ang mga bagay na mahirap nating abutin, pero alam ko na sa tulong mo, makakaya natin."

**Alex:** "Oo, basta't sama-sama tayo. Alam kong malayo pa ang tatahakin natin, pero walang imposible sa ating dalawa."

---

Nang magtagal, nag-enjoy kami sa aming bonding moments. Pero sa kalagitnaan ng aming saya, nagpakita ang isang hindi inaasahang pagkakataon. May grupo ng mga kaklase na nagdala ng isang laro na tinatawag na "Truth or Dare."

**Kaklase 1:** "Sino ang gustong sumali sa laro?"

---

Bilang nag-iisa akong lalaki sa grupo, nahirapan akong magdesisyon. Pero sa dulo, sumama ako sa laro. Gusto kong mas maging masaya si Kyla at ipakita na kayang-kaya naming labanan ang mga hamon.

---

Nagsimula ang laro, at ang mga tanong at dare ay nagdulot ng tawa at saya sa grupo. Sa isang pagkakataon, napunta sa akin ang tanong.

**Kaklase 2:** "Alex, truth or dare?"

**Alex:** "Dare!"

---

Isang ngiti ang lumabas sa mukha ng kaklase, at nagbigay siya ng hamon.

**Kaklase 2:** "Kailangan mong magbigay ng sweet message kay Kyla sa harap ng lahat!"

---

Naramdaman ko ang panghihiyang lumalabas sa akin, ngunit sa kabila ng lahat, lumapit ako kay Kyla at nagpakita ng tapang.

**Alex:** "Kyla, gusto ko lang sanang sabihin na kahit anong mangyari, nandito lang ako para sa iyo. Ang saya-saya ko na nakilala kita, at salamat sa lahat ng suporta na ibinibigay mo sa akin."

---

Tumayo ang mga kaklase at nagbigay ng palakpakan. Si Kyla ay namula, ngunit lumabas ang ngiti sa kanyang mukha.

**Kyla:** "Salamat, Alex. Sobrang sweet mo. I love you!"

---

Nagtawanan ang lahat, at ang saya ng bawat sandali ay tila nagbigay liwanag sa aming relasyon. Sa bawat laro at tawanan, mas naging matatag ang aming samahan.

---

Ngunit habang patuloy ang aming saya, ramdam ko pa rin ang pangamba sa mga sinasabi ng iba. Ang mga tao sa paligid namin ay tila walang katapusan na panghuhusga. Sa kabila ng lahat ng ito, naniniwala ako na basta’t sama-sama, kayang-kaya naming lampasan ang anumang pagsubok.

---

**End of Chapter 19**

Itutuloy...