Connected Souls

CHAPTER 3

*Unang Koneksyon* 

Ilang linggo na rin ang lumipas mula noong nag-chat kami ni Kyla. Nakasanayan ko na 'yung routine na mag-message sa kanya sa umaga, then mag-usap kami kapag parehong may oras sa gabi. Hindi naman ako umaasa ng sobra, pero hindi ko maitatangging parang may hinahanap na akong iba sa kanya—'yung thrill na makita ang reply niya, o kaya 'yung simpleng "Good morning!" na parang laging may kasamang kilig.

One evening, nagdesisyon akong mag-open up ng konti. Alam kong hindi kami pwedeng magtagal na puro small talk lang. Hindi ko alam kung ano na ba talaga 'yung nararamdaman ko, pero gusto ko lang mas makilala pa siya.

**Alex:** "Kyla, curious lang ako... paano mo nalaman si Litmatch? Sino nag-introduce sa'yo?" 
  
Nag-antay ako ng sagot habang nakatitig sa screen ng phone. Ilang minuto bago siya nag-reply.

**Kyla:** "Ah, si Yuni din. Sabi niya, try ko daw kasi 'fun' daw dito. Dati hindi ako mahilig sa mga ganito, pero nung nag-try ako, nakakatuwa pala. Nakakakilala ka ng iba't ibang tao. Like ikaw."

Napangiti ako sa last part ng message niya. Hindi ko alam kung simple lang ba 'yung sinabi niya, pero para sa akin, iba 'yung dating.

**Alex:** "Same here. Hindi ko in-expect na ganito rin ako magiging active. Sobrang nakakatulong siya lalo na ngayong pandemic. Alam mo 'yun, parang mas nakakagaan ng loob."

**Kyla:** "Oo nga eh, parang kahit malayo, 'di masyadong ramdam kasi andiyan pa rin 'yung interaction. Pero iba pa rin talaga kapag totoo."

Napatigil ako. Sa mga oras na 'yun, na-realize kong hindi lang ako nag-iisa sa pakiramdam na 'to. Pareho kaming nasa likod ng screen, pero alam kong may hinahanap kaming pareho—'yung pagiging malapit ng damdamin, kahit na sa realidad, malayo kami.

**Alex:** "Yeah, I get what you mean. Minsan nga naisip ko na masyado na tayong umaasa sa technology para maramdaman na malapit tayo sa isa’t isa. Pero siguro okay lang ‘yun, kasi kahit paano, may connection."

Ang daming thoughts na pumapasok sa isip ko. Masaya akong nakakausap si Kyla, pero alam kong may limitations 'yung ganitong setup. Pero for some reason, parang hindi ko na lang iniintindi 'yun.

**Kyla:** "Totoo. Minsan, naiisip ko din kung hanggang saan lang ba 'to. Pero sa ngayon, happy naman ako na nakakausap kita."

Boom. 'Yung simpleng message na 'yun, parang sinindihan 'yung loob ko. Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ako nagiging ganito kapag siya 'yung kausap ko. Pero alam kong iba siya, iba 'yung impact niya sa akin.

**Alex:** "Same here. Hindi ko rin alam kung paano nag-start 'to, pero natutuwa akong kilalanin ka."

Saglit akong tumigil sa pag-type, naisip kong sobrang cheesy na siguro ng dating ko, pero bahala na. Matagal-tagal bago siya sumagot, at habang hinihintay ko, hindi ko mapigilang kabahan. Pero 'nung dumating 'yung message niya, parang nawala lahat ng iniisip kong doubts.

**Kyla:** "Kaya nga siguro nandito tayo, para malaman kung saan tayo dadalhin nito." 

Biglang naging seryoso 'yung usapan namin. Parang may pinag-uusapang mas malalim na hindi pa namin lubos na nauunawaan. Pero alam ko na pareho kaming curious—kung saan nga ba kami dadalhin ng mga chats at late-night conversations na 'to.

Bago ko pa siya masagot, nag-notify si Yuni sa chat namin. Kasama siya sa isang group message, kaya natigil 'yung seryosong usapan. Nagpatuloy kami sa usual bonding with the others, pero kahit na busy na 'yung chatroom, hindi mawala sa isip ko 'yung pinag-usapan namin ni Kyla kanina.

Habang nagiging mas malapit kami, parang gusto ko na siyang makilala nang mas personal, hindi lang online. Pero paano? Ang hirap kapag malayo kayo. Davao siya, tapos ako, dito lang sa Quezon City.

I closed the chat, pero hindi ko na mapigilan na isipin si Kyla.

---

Kinabukasan, sinimulan ko ulit ang araw sa simpleng "Good morning!" chat sa kanya. Tulad ng dati, mabilis naman siyang nag-reply. Pero 'yung reply niya ngayon, parang may kakaiba. May energy na parang iba sa dati.

**Kyla:** "Good morning, Alex! By the way, Yuni told me something funny about you."

Nagulat ako. "Ano na naman kaya 'to?" tanong ko sa sarili ko.

**Alex:** "Hala, ano naman 'yun?"

Nag-send siya ng laughing emoji bago nag-reply.

**Kyla:** "Sabi ni Yuni, may time daw na nag-joke ka na crush mo ako? Totoo ba 'yun?"

Halos malaglag 'yung phone ko. Hindi ko alam kung ano ang sasagot ko. Joke lang naman 'yung sinabi ko kay Yuni dati, pero 'di ko rin alam kung bakit parang biglang nagseryoso 'yung dating nung tanong ni Kyla.

**Alex:** "Haha! Nakakatawa nga 'yun. Pero sa totoo lang, I mean, yeah... I kinda find you really attractive."

Napakagat ako ng labi ko habang hinihintay 'yung reply niya. Hindi ako sigurado kung paano siya magre-react. Ilang minuto pa ang lumipas bago ko nakita ang notification.

**Kyla:** "Haha! Sabagay, okay lang naman. Natuwa lang ako na nabanggit ni Yuni 'yun."

Simple lang 'yung reply niya, pero parang may kasama pa rin 'yung slight awkwardness. Hindi ko alam kung paano susundan 'yun, pero bago ako makapag-reply, nauna na siya.

**Kyla:** "Crush din naman kita dati, kaya we're even."

Nagulat ako. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya 'yun. Parang biglang nag-flip 'yung mundo ko, hindi ko alam kung totoo ba o biro lang 'yung sinabi niya. Pero kahit ano pa 'yun, hindi ko maiwasang mapasaya.

Nagpatuloy ang conversation namin, pero hindi ko na lang pinilit na mas maging seryoso. Hinayaan ko lang na mag-flow 'yung usapan namin, pero deep inside, alam kong nagbago na ang dynamics namin ni Kyla. Mas naging open, mas naging personal.

---

**End of Chapter 3**

Itutuloy...