Şirketteki ofisimde oturmuş imzalamam gereken evraklarla uğraşırken sağ kolum Polat'ın içeri girdiğini bile fark etmemiştim. Normalde başka biri kapını çalmadan içeri girse kıza bilirdim ama Polat bir istisnaydı. Polat'ın çekingen bakışlarını üzerimde hiss ettim genelde benim kızacağım bir şey söylemek istediğinde böyle davranırdı. Bakışlarım usulca gözlerini bulduğunda konuşmaya başladım.
"Ne olduğunu bilmiyorum ama iyi şeyler olduğunu da sanmıyorum. Ben beklemeyi ve bekletilmeyi hiç sevmem beni bilirsin bu yüzden dilinin altındaki baklayı çıkar bakalım, Büyücü." Dedim yarı alaylı sesimle.
"Prenses, bu sefer güzel haberlerle gelemedim maalesef. Öncelikle kızmamanızı istirham ediyorum. Kızıp şirketi başıma yıkma ihtimalinde baya yüksek aslında-"
Dediğinde kızgın bakışlarımı ona yönlendirerek bir an önce konuya geçmesini bekliyordum.
"Egemen dağ evinin yanında ki deponu patlatmış ve dağ evini de yakmış. Bir oraya vardığımızda her şey kül olmuştu. Büyük ihtimalle Serdar itini ona vermediğin için yaptı. Ve bu haber bize bir saat önce ulaştı. Ama-"
"Ama sen bunu bana bir saat sonra söylüyorsun. Hatta sen kendin eve gittin ama bana söyleme gereğinde bulunmadın. Şimdi sinirimi senden çıkarmadan önce Korkmaz Ailesi hakkındaki tüm bilgileri bul, araştır ne yaparsan yap. Bana onlar hakkında ki her şeyi anlatıcaksın." Dedim ve odadan çıkarak asansöre doğru adımlamağa başladım şu deponun ve dağ evinin ne halde olduğunu görmem gerek. Bu dağ evi benim çoğu zaman kullandığım evlerimden biriydi. Kafa dağıtmak için sık sık giderdim. Onun yanındakı depo ise en işlek ve en büyük depomdu. Biz bu depoya Yılan derdik. Sırf bunun için deponun içindeki odaların bazılarının duvarlarında yılanı andıran resimler var. O resimleri ise ben çizmişdim. Resim konusunda yetenekliyimdir. Boş zamanlarımda bu depoya gelir duvarlara yıla resmi çizerdim. Çok emeğim vardı bu depoda. Şimdi ise Egemen iti hem depomu hem de evimi patlatmış. Sinirden deliye dönmek üzereydim. Kafayı sıyırmama ramak kaldı.
Ben düşüncelere dalmışken dağ evine geldiğimi bile fark etmemişdim. Arabamı park ettikten sonra yanmış eve baktım ve derin bir iç çektim. Eskiden arada bir buraya mavişlerimle gelir güzel vakitler geçirir bir birimizi tanıştığımız günleri hatırlar tanışma sebeblerimize teşekkür ederdik. Şimdi ise burası tamamen küle dönmüştü. Bunu Egemenin burnundan fitil fitil getireceğim.
★★★★★★★★★★★★★★★★
Size mavişlerimden bahs etmeyi unutdum. Mavişler benim ekibim. Beş kişilik bir ekip.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derya Sarkaç aramızdaki en duygusalımız odur. Duygusal diye sakın zayıf sanmayın baya atarlıdır da kendisi. Şuan on dokuz yaşında. Aramıza katıldığında ise on beş yaşındaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
