YÜREK SIZIM

2. Bölüm

❛Kalbim senin varlığın ile dolup taşmış... sen hâlâ bir başkasının yerini alabileceğini düşünüyorsun.❜

Alâ Doran

Gülümseyerek yerimden kalktım ve abimin boynuna sarıldım. "Güzelim," abim saçlarımdan öptü ve bir elini belime sararak beni yanına çekti. "Nasılsın abicim?"

"İyiyim, abi." Gözlerim Barın abiye yöneldi. "Sen nasılsın Barın abi?" Yüzünde sıcacık bir gülümseme oluştu. Elini uzatıp saçlarımı birbirine karıştırdı.

"İyiyim, ufaklık. Sen nasılsın?" Yüzümdeki gülümseme yavaşça soldu.

"İyiyim." Yanlış anlamıştım. Bana gösterdiği tepkiyi yanlış anlamıştım! Salak.

"Eve mi geçelim yoksa dışarıda mı yemek yiyelim, abim?" Abimin sorusuyla ona döndüm.

"Eve geçelim. Ben yemek yaparım bize." dedim. Abim başını salladı ve cebinden çıkardığı parayı masanın üzerine bırakarak benim çantamı alarak bana uzattı. Gülümseyerek çantamı ve kabanımı alarak giydim ardından beraber kafeden çıktık.

"Alâ, sen hâlâ şu geçenki çocukla görüşüyor musun?" Şaşkınlıkla Barın abiye döndüm. Abim biraz önümüzde ilerliyordu ve bizi duymuyordu.

"Hayır. Nereden çıktı ki bu?" Eski sevgilim, Emre. Ondan 2 ay öncesinde ayrılmıştım ve benden vazgeçmemekte kararlı olduğu için hiçbir şekilde peşimi bırakmamış, sapık gibi beni takip etmişti ama en sonunda dayanamamış ve abimlere her şeyi anlatmıştım. O günden beri hiçbir şekilde karşıma çıkmıyordu.

"Geçenlerde gördüm, seni izliyordu." Ellerini ceketinin cebine koydu. "Belki affetmişsindir dedim."

"Affetmedim, Barın abi. O benim için tamamen bitti ve bir daha başlayamayacak." İkimizde başka bir şey söylemedik. Arabaya bindik ve eve doğru yola çıktık.

***

Araba evimizin önünde durunca arka kapıyı açarak indim benim ardımdan abim ve Barın abide indi. "Ben geleceğim hemen siz geçin eve." Barın abi abime tuhaf tuhaf bakınca abimin bakışları bana döndü ve sustu.

"Alâ, sen geç ben geliyorum." Barın abinin beni göndermeye çalışmasıyla ona ters ters baktım. Neden gidecektim ki? "Alâ." dedi tekrardan.

Derin bir nefes aldım ve arkamı dönerek eve doğru ilerledim. "Hayırdır?" diyen Barın abinin sesini duydum son olarak ondan sonra tamamen uzaklaştım onlardan. Sitenin içine girdiğim an hızlıca asansöre yöneldim ve üçüncü katın düğmesine basarak geriye yaslandım.

Asansör durunca indim ve bizim dairemize doğru yürüdüm. Abim ve ben üniveristeyi okumak için annem ve babamın yardımı ile İstanbul'a taşınmıştık. Annemler ise İzmir'de yaşıyordu. Bizim dairemiz 9. Daireydi hemen karşımızda ise Barın abinin dairesi vardı.

Çantamdan anahtarımı çıkardım ve kapıyı açarak içeri girdim. Ardımdan kapıyı kapatarak hızlı olmaya çalışarak odama yönelip dolaptan giyecek rahat bir şey çıkardım ve giyindim. Üzerimi değiştirip, saçlarımı dağınık bir topuz yaptıktan sonra odadan çıktım. O sırada kapının çalmasıyla abimlerin geldiğini düşündüm ve kapıyı açtım.

Ama sadece Barın abi vardı.

"Abim nerede?" diye sordum.

"Gelecek," dedikten sonra içeri girdi ayakkabısını çıkararak yerine koydu ve bana döndü. "Ne yemek yapacaksın ufaklık?"