သွယ်လဲအိမ်မာ
ချက်ပြုတ်ပြီး ဖယ်ရီငှားပြီး ကလေးရဲ့
ဆေးရုံကိုသွားလိုက်သည်
အချိန်ကြည့်တော့ထမင်းစားချိန်တော့နည်း"စွန်း ပြီ
စားပြီးသွားပြီလားဟုစိုးရိမ်နေသည်
ဆေးရုံအတွင်းထဲသို့၀င်လိုက်တော့
သူနာပြုမတစ်ယောက်နဲ့တွေ့သည်
"ဆရာမ"
"ဟုဝ်ကဲ့ရှင့်ပြောပါ"
"ဒေါက်တာရိုးရဲ့ ရုံးခန်းကဘယ်မှာလဲရှင်"
"ဒေါက်တာနဲ့ ချိန်းထားတာရှိလား"
"အဲ့လိုတော့မရှိ ဒေါ်မျက်သွယ်လို့ပြောပေးပါလား"
"သွားပြောပေးမယ်ခနစောင့်ပေးနော်"
10 m. လောက်စောင့်လိုက်ရတယ်
"အန်တီလိုက်ခဲ့ပါ"
သွယ်လည်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ပြီး
အနောက်ကနေလိုက်သွားလိုက်သည်
ထိုနောက် ကလေးရုံးခန်းဖြစ်ဟန်တူသည်
အထဲ၀င်တော့ ကလေးက ယူနီဖောင်း အပေါ်ကုဒ်လေးကို၀င်ထားသည်
ရုံးခန်းက တော့သပ်ရပ်နေကော
"အန်တီ"ရိုးလဲထလာလိုက်သည်
ထိုင်ခုံကနေ
အန်တီကမြစိမ်းရောင်၀မ်းဆက်လေး၀တ်ထားပြီး ဆံပင်ကိုပါချထားသေးသည်
နောက်ဖြူဖွေးသည်အသားရေတို့သည်
တဂယ်ကိုစွဲမက်စရာ
"ကလေး ထမင်းလာပို့တာ"
"တဂယ်လာပို့တာဘဲ အန်တီဒိမာထိုင်"ဆိုဖာတွင် နှစ်ယောက်၀င်ထိုင်ပြီး
"ကလေးကိုပြောခဲ့တယ်လေ လာပို့မယ်လို့"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဒါနဲ့ဘယ်လိုလာတာလဲ"
"ဖယ်ရီငှားလာရတာပေါ့ ဈေးကလည်းကြီးသေးတာ"
"ဟုတ်လားကဲပါ ဘာဟင်းချက်"
"ဈေးတော့မသွားဖြစ်ဘူးကလေးရဲ့
ပုဇွန်တွေ့လို့ပုဇွန်ဆီပြန်ဟင်းနဲ့ချဉ်ဟင်းရယ်
ကြက်သား လုံးကြော်ရယ် ကြိုက်ရဲ့လ့"
"အန်တီချက်တာဆို ဘာမဆိုကြိုက်တယ်"
"ဟုတ်ပါပီရှင့် အတက်လေး"
"အန်တီခနနော်"
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ခနဘဲ"
ရိုးလဲအပြင်ထွက်ပြီး
