Prologue

81 5 0
                                    

"I'm leaving..." She said while trying her best to stop the sob that's about to escape her mouth. "for good."

"Talaga? Saan ka pupunta? Magkikita pa naman tayo diba? Kailan alis mo?" He asked curiously. hindi nya alam kung bakit iba ang nararamdaman niya about her leaving him..for good. Sure, this is what he wanted, because he kept on pushing her away. But they've known each ther for so long and they were bestfriends back then. Pero hindi pa rin niya matago-tago yung feeling na ayaw nyang umalis siya.

"Oo. Basta ang alam ko, malayo ang pupuntahan ko. Baka matatagalan pa bago tayo mag kita ulit. Just like what you want." She forced asmiled, then added "At bukas na nga pala alis ko."

"Anong bukas na? Bakit ngayon mo lang nasabi?!" He aked her, hindi na nya matago ang galit na nararamdaman niya sa balitang natatanggap niya from the girl infront of him.

"Uhm, Bukas na ang alis ko. Ngayon ko lang nasabi dahil hindi na kita makausap pa these past few days. Masyado kang busy sa mga gawain mo." But the truth is, ngayon lang niya nakuhang sabihin dahil naniniwala siya na mas mapapadali para saknya kung mag papalam na siya one day before she left.

And before he can even stop himself, he asked "Bakit ngayon lang?" He asked again. Hindi pa rin talaga siya makapaniwala sa naririnig niya. then he thought 'Busy? kahit naman busy ako, she can still manage to talk to me.'

"Dati lagi mong sinasabi kung saan ka pupunta kahit jan ka lang sa tabi, at kahit pa na wala akong paki alam. Pero ngayon, sinasabi mong malayong lugar pupuntahan mo, na wala man lang paalam?!"

At this point, she can no longer hold the tears and let them flow freely. "Bakit ba?! Sayo na mismo nanggaling na wala ka namang paki alam kung saan man ako mag punta! At diba maraming beses mo na rin ako sinabihan to stay away from you? And now you're gonne have it! Lalayuan na kita. AT HINDING HINDI MO NA AKO MAKIKIT PA!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"You'll never know a good thing 'till it's gone."

One of the most common yet true sayings in life, and it applies for the people who were close to me, and hopefully... sakanya rin. siguro nga nung una pero, hidi na ngayon, because as time goes by, he began to change and push me out of his life. That's why when it comes to him, hindi ko na sigarado ang "good thing" na part since i'm starting to doubt what i really am to him.

But i'm pretty sure with the "gone" part in it, 'cause i can't really fight what fates wants me have, and that's to be away from him...

for good.

-------------------

A/N: OOOOOOOKAY. my first entry on WATTPAD! AHAHAHA!! wait, actually, hindi. ito lang ang first entry na napublish ko. so, susunod pa lang yung first chapter.

Hi Denny! :) i have read all of your completed stories.. and i'm proud to say na nabasa ko na yung Diary ng Panget bago pa ma publish.. HOHOHOHO!!

ps. wala pa akong casts. and suggestion would be greatly appreciated. :)

pps. WISH ME LUCK!

Bakit Pa BaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon