සීමාවෙන් එහා

Part 9

"අම්මේ...මගෙ සුදු පාට ශර්ට් එක පහළද?"

මම උඩ තට්ටුවේ ඉඳන් බෙරිහන් දුන්නා. මට මතකයි මම ඒක හෝදන්න මැෂින් එකට දැම්මා කියලා ඒත් උදේ බලද්දි කොයි ලෝකෙද දන්නෑ.

"ඔව්...මඟට එනවද මම දෙන්නම්."

අම්මා කියද්දි මම අඩියට දෙකට පඩිපෙළ බැහැලා ගියා. ඔව් දැන් එහෙම බහින්න පුලුවන්...කකුල හොඳයි. අම්මා ආයෙ කුස්සියේ ඉඳන් එන්න ඕනෙ නෑනෙ මගෙ ශර්ට් එක දෙන්න ඒ නිසා මම පහළටම ආවා.

"ඕක මදින්න ඕනෙ නැද්ද චූටි...?"

"මම කාමරේට අරන් ගිහින් මදින්නම් අම්මෙ..."

මම ශර්ට් එකත් අරන් ආයෙම කාමරේට ආවා. ඉස්සරහ අයියත් ඉද්දි...අයියාගේ කැම්පස් ගියෙත් පේරානෙ. එයත් ගෙදර ඉඳන් ගියේ. එයයි අප්පච්චියි මායි උදේට ඇඳුම් මදින්න ගිහාම එක යුද්ධයයි. වෙලාවට බාත්‍ රූම් දෙකක් තියන නිසා ඒකනම් ශේප් වුණා. ඒත් අයන් බෝඩ් තිබ්බෙ එකයිනෙ. ඒක උදේ පාන්දර අයිති කරගන්න එක තමා ලොකුම දේ.

අම්මා විතරයි රෑ ඇඳුම් අයන් කරලා තියන්නෙ. අපෙ හැටි ඉතින් දන්නවනෙ. ඇඳුම් හොයාගන්නෙත් උදේ පාන්දරනෙ. ඕක කරන්න බැරිකමට මම අම්මා දෙන කීය කීය හරි එකතු කරලා අයන් එකක් ගත්තා මටම. ඒ කාලෙ ඉතින් ජොබ් එක තිබ්බෙ නෑ අම්මයි අප්පච්චියි දෙන කීයක් හරි තමා.

ඒ නිසා උදේට යුද්ධ පොඩ්ඩක් අඩුවුණා. දැන්නම් කොහොමත් යුද්ධයක් නෑ...මම විතරනෙ උදේට ඇඳුම් මදින්න ඉන්නෙ. ඒත් තාම මම පුරුද්දට මගෙ අයන් එකම පාවිච්චි කරනවා.

මම සුදු ශර්ට් එකට ඩෙනිම් එක ඇඳලා ලෑස්ති වෙලා හවසට අඳින ඇඳුමත් බෑග් එකට ඔබාගත්තා. රේන්බෝ කලර්ස් වගේ දුහුල් ශර්ට් එකයි කලු ටයිට් ජීන් එකයි. ගිටාර් එකත් කරේ දාගත්ත මම පහළට එද්දි අම්මා බත් බෙදලා බලාගෙන ඉන්නවා මම දැක්කා.

"චූටි ඔහොම්ම කැෆේ එකට යන්නද...?"

"ඔව් අප්පච්චි...එකවැර ඉඳලම එන්නම්."

"එතකොට දවල්ට කන්නෙ...?"

අම්මා අහද්දි අප්පච්චි යන්තම් උගුර පෑදුවෙ අම්මට තේරුම් කරවන්න මං හිතන්නෙ. ඔව් ඉතින් තේරෙන්න එපැයි...මම කිව්වෙ නෑ ලවන් එක්ක මාළිගාවට යනවා කියලා. මම කිව්වෙ උදේ වරුවෙ මාළිගාවට ගිහින් හවස එහෙම්ම කැෆේ යනවා කියලා විතරයි. අම්මගෙ සූක්ෂම මොළේට ඕක අමතක වුණාද??