සීමාවෙන් එහා

Part 13

"චූටි...ඔයා පහළට එන්නැද්ද? අර ළමයා දැන් එනවත් ඇති!!"

අපෝ ඉතින් ඒ ළමයා එනවා කියපු දවසෙ ඉඳන් ගෙදර මේ ළමයට තැනක් නෑ. ඒ ළමයව තමා ලොකු කරන් ඉන්නෙ දෙන්නම. පවුලෙ බාලයා විදිහට මෙහෙම අවධානෙ පිට යන එකනම් දරාගන්න බෑ ඇත්තමයි.

"එනවා අම්මේ...තව ටිකයි!"

මම මගෙ පර්ෆියුම් අනම් මනම් ටික ගහලා හෑන්ඩ් ක්‍රීම් එක අතේ උලාගන්න ගමන් කිව්වා. අර ළමයා මේ ළමයා ඔය කොයි ළමයා ආවත් මේ විදුර්ගෙ සුවඳ ගහන රූටින් එක වෙනස් වෙන්නෙ නෑ...ඒක ඇවිල්ලා නියතයක්.

අර ළමයා කියන්නෙ ඉතින් අද ලවන් එනවා කිව්වා අපෙ ගෙදර. අපි ඔය තීරණේ ගත්තෙ මම එදා ලවන්ගෙ අපාට්මන්ට් එකට ගිය දවසෙ. ඊට පස්සෙ අම්මලා එක්කත් කතා කරලා ඒ සතියෙම සෙනසුරාදා දාගත්තා ලවන්ට අපෙ ගෙදර එන්න.

ඇත්තටම ඉතින් අම්මයි අප්පච්චියි කිසිම අවුලක් නැතිවෙද්දි මට තවත් ඕක ගෙදරට නොකියා ඉන්න හිතුන්නෑ. මම මෙච්චර කල් හරි පස්ස ගැහුවෙ ලවන් මගෙ ක්ලාස් එකේම ලෙක්චරර් නිසා. ඒත් දැන් එහෙම නෙවෙයිනෙ. තව මාස ගාණකින් අලුත් බැච් එකක් ගන්නකන් එයාලට ආයෙ කැම්පස් ළමයින්ගෙ වගකීමක් නෑ. ඒ කාලෙ එයාලට තියෙන්න කැම්පස් එකෙන් පිට බාහිර ළමයි අපෙ කැම්පස් එකෙන් කරන ඉන්ග්ලිශ් කෝස් එක කරන එක.

ඒ කිව්වෙ...ඕ ලෙවල් ඉවර වුණ ළමයි, ජොබ් එකක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න ළමයි ඉන්ග්ලිශ් කෝස් කරනවනෙ එක එක ආයතන වලින්. අපෙ කැම්පස් එකෙනුත් එහෙම අයට බේසික් ඉන්ග්ලිශ් කෝස් එකක් ඔෆර් කරනවා. මේන්ලි ඒක තමා ආයෙ ලවන්ලට බලන්න තියෙන්නෙ.

ඒ අතරෙ මම අර කලින් කියපු අපෙ ඉන්ග්ලිශ් කෝස් එකත් කන්ටිනිවු වෙනවා. ලවන්ටත් අපෙ බැච් එකේ සමහර ක්ලාසස් තියනවා ඒත් මට එයාගෙ ක්ලාස් එකක් නෑ. මම ආට් මේජර් විදිහට ඒ සයිඩ් එකේ ලෙක්චරර්ස්ලගෙන් තමා මට ආයෙ ඉන්ග්ලිශ් කෝස් එක කරන්න වෙන්නෙ.

මොකද කොච්චර වුණත් මගෙ ලෙක්චරර් විදිහට ලවන්ව අම්මටයි අප්පච්චිටයි අඳුන්වලා දෙන්න මට හිත දුන්නෙ නෑ. එයාව මට හම්බුණේ මගෙ ලෙක්චරර් එයා කියලා දැනගන්න කලින්. ඒ නිසා මම ලවන් මගෙ ලෙක්චරර් කියලා දැනගන්නකොටත් මගෙ හිතේ එයා ගැන අමුතු හැඟීමක් ඇති වෙලා ඉවරයි.