Koylu | 𝙔𝙪𝙣𝙂𝙞

2.8

•

"Ee niye çağırdın beni?"

Yunho evin kapısını çekip çıkarken kapıda bekleyen Mingi'ye gözlerini devirmişti

"Sen gel bi"

Mingi Yunho'nun aksine gayet sakin bir şekilde yanına gelmesini beklemiş, sonra da beraber yavaşça kararan sokakta yürümeye başlamışlardı

"Nereye gidiyoruz? Zaten yorulduk bugün"

"Of Yunho bis sus da yürü ya"

Tekrardan göz devirdi Yunho, güneş yavaş yavaş batmaya devam ederken tekrardan tarlaya doğru yürüdüklerini fark etti

"Tarlaya mı gidiyoruz?"

"Sayılır, yakın bir yere"

Ufak bir hm bıraktıktan sonra daha da soru sormamıştı. Mingi'nin tarlanın biraz uzağında kalan çimenlik alanda durmasıyla etrafı inceledi, hava lacivert rengine bürünmeye başlamışken ay yükseliyordu yavaş yavaş

Yere oturan Mingi'yi takip ederek oturdu yanına

"Yorgun değil misin sen?"

"Yorgunum"

"Neden dinlenmiyorsun peki?"

Cevap vermemişti Mingi gökyüzünü izlerken, kendi de bilmiyordu ne demesi gerektiğini, anlamlandıramamıştı yorgunluktan ölmesine rağmen neden Yunho'yu tekrardan görmek istemesini

Omuz silkti sadece

"Bazen dinlenmek için sadece yatıp uyuman gerekmez"

Ufak bir baş onayıyla Mingi'yi onayladıktan sonra gözlerini aya dikti, yavaş yavaş yükseliyordu göğe doğru

"Bugünkü o davranışın neydi öyle?"

"Hm?"

"Arkadaşlarımla konuşurken diyorum, gelip girden bağırıp çağırdın ya sonra da San'ı alıp gittin. İki gündür de bi tuhafsın zaten"

Gözlerini devirdikten sonra derin bir nefes aldı

"İş yaparken işten kaytarılmasını sevmem, orda arkadaşınla flörtleşmek için bulunmuyodu, çalışmak için ordaydı. Zaten anlamadım birbirinizle ne olduğunuzu"

Son cümleyi kısık bi sesle söylemesine rağmen Yunho'nun yüzü buruşmuştu

"Bahaneni sikeyim Mingi, insanların aşk hayatına ne garezin var anlamıyorum ki"

Başını Yunho'ya çevirdi çatık kaşlarıyla

"Ne garezim olcak ya? Sadece hoş değil yani, o ne öyle çöp çatan gibi"

"Mingi sen mal mısın? Ne çöp çatanlığı? San beni çağırmak için yanıma geldiğinde arkadaşlarım tanışmak istedi sadece bu kadar"

Şimdi Yunho da çatık kaşlarıyla bakıyordu Mingi'ye. Yan yana otururlarken sinirli bir şekilde bakışıyorlardı

"Neyse ne"