මේ ගෙවිලා යන වසන්ත කාලය කොච්චර ලස්සනද.හවසට මැලවිලා යන අකමැත්තෙන් පෙති අකුලවන මල් වල පෙති ආයෙමත් අලුත් දවසකට උරුමේ අරගෙන පායන ඉර එලිය එක්ක ලස්සනට පෙති දිග අරින්නේ මොන තරම් ලස්සනටද.සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙන මිනිස්සුත් ඒවගේ ඇති.ඇති නෙමේ ඔව් එයාලා හරිම සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙන්නේ.ඒත් මම....කෝ මට කියලා සැහැල්ලුවක් ජීවිතේට කෝ මට කියලා හේතුවක් ජීවත් වෙන්න.
"අම්මේ..."
"ඔයා කොහෙද ඉන්නේ දරුවෝ?"
"මම බීච් එකේ ඉන්නේ අම්මේ.තාත්තා කෝ"
"අද තාත්තා නුවර ගියා හෝටෙල් එකේ වැඩවගයකට.ඔයා ගෙදර එන්නේ නැද්ද?"
"එනවා අම්මේ තව ටිකක් වෙලා ඉදලා.මට ගෙදර ආවත් නිදහසක් නෑනේ."
"අනේ චූටි එහෙම කියන්න එපා ඔයාට අප්පච්චීයි මමයි ඉනවනේ."
" ඒ උනාට සීයට කියන්න මට කරදර කරන්න එපා කියලා.මම ඒ ගෑනු ලමයට කැමති නෑ."
"හරි අපි ඒ ගැන ගෙදරට ඇවිත් කතාකරමුකෝ.ඔයා දැන් එන්න."
"මං තව ටිකකින් එන්නම්."
"හ්ම්ම්..."
චිරායු...චිරයු හේෂත් කියන නමේ තේරුම දක්ශ දිගු කල් ජීවත් වෙන කියන එකලු.චිරායු කියලා නම දැම්මේ අම්මගේ තාත්තා.හේෂත් කියලා දීලා තියෙන්නේ තාත්තා.අම්මගේ අම්මා තාත්තගේ අම්මා අද ජීවතුන් අතර නෑ.ඒත් අම්මගේ තාත්තා තාමත් අම්මගේ අයිය එක්ක අදටත් ජීවත් වෙනවා.ඒත්........තාත්තගේ තාත්ත.....ඒ ගැන කතා කරලා වැඩක් නෑ.
මම රත්නපුරේ තියෙන මගේ හෝටෙල් එකේ වගේම තාත්තගේ තව හෝටෙල් දෙකක වැඩ බලනවා...ඒත් සීයා මොකද්ද මගුලක් කියන්න තියෙනවා කියලා මට එන්න කියලා දැන් දවස් දෙකක් වෙනව.වෙන මොකටවත් නෙමේ ...සීයා හදන්නේ මාව බන්දලා දෙන්න.ආදරේට නෙමේ.සල්ලී........අනේ මංදා සීයට ඕනි සල්ලී...
මම තව පැයක් විතර එතන ඉදලා ගෙදර ආවේ අම්මා දහවෙනි පාරටත් කෝල් කරලා ගෙදරට එන්න කියපු නිසා.
ඒත් කාර් එක පාක් කල්ලා ගේ ඇතුලට පය තියන්න හම්බුනේ නෑ සීයා කෑ ගහන්න ගත්තා.
