" සිදූ"
චිරායු හිටියේ ඒ ඇහුන දේ තමන්ගේ හිතේ ඇති උන හිතලුවක්ද නැත්තම් ඇත්තක්ද කියලා හිතන ගමන්..මොකද ඒක ඇත්තක්...අවුරුදු ගානකට පස්සේ ආයෙත් ඒ නම...සසිදු...කතා ලියන පොඩි කොල්ලා..මුලදි මං ඒ කොල්ලට නම කියලා කතා කලත් පස්සේ එයා සිදූ උනා...හැබැයි තවත් සිදූ කෙනෙක් විදියට මිසක් ආයුගේ සිදූ නෙමේ..
" ඔයා ආවද මං හිතුවේ පරක්කු වෙයි කියලා."
" ඔව්..මං ආවා සිදූ ආවා.."
චිරායුට ඒ පොඩි කොල්ලව මැවුනම එයාගේ සිදූ විදියට....
ඒක චිරායුගේ හිතේ මැවුනු දෙයක්.නැති වෙලා අතුරුදහන් වෙච්ච කෙනෙක් ආපහු එක පාරට ඇස් ඉස්සරහට එන්න පුලුවන්ද..බෑනේ..ඉතින් මේත් චිරායුගේ හිතේ මැවුනු හිතලුවක් නෙමේ...ඇත්තක්....එයා අර කෝපි ගස් ගාවට ගිහින් කෝපි මල් පොකුරක් කඩාගෙන නහයට තියලා සුවද බැලුවා...
අවුරුදු ගානකට පස්සේ ආයෙත්..!!
එයා ඒකත් අරන් ගේ ඇතුලට යන්න හදනවත් එක්කම පෝන් එක වයිබ්‍රේට් උනේ මැසේජ් එකක් ආවා කියලා කියන්න..
Unknown Number
' Cafe kai
9.00P.M
Today...'
කවුද කියලා දන්න එයා කලේ හිනාවෙලා අර කොල්ලටත් එන්න කියලා ගෙට ගියපු එක..නාලා කාලා එයා කෝපි දෙකකුත් හදාගෙන බැල්කනි එකට ගියා.
වසර විසි තුනකට පෙර...
" සිදූ.."
" මොකද.."
" මොකද කියන්නේ ගහන්න වගේනේ.."
" ගහනවා තමා බලනවා තවුසේ මේ ගාන ආයෙත් වරද්දලා..ඊයෙත් කියලා දුන්නා.."
" ඉතින් අනේ මට ඔය ප්‍රස්තාර අදින්න බෑ අනේ..තේරෙන්නෑහ් කොච්චර කියලා දුන්නත්.."
" යැයි යැයි තමා...තවුසෙට වෙන රූපනම් අදින්න පුලුවන් යසට.."
හසිදු කිව්වේ එයාට ඊයේ හම්බුන චිත්‍රෙ ගැන..ඒක ඇදලා තිබ්බේ චිරායු..වෙන කවුරුත් නෙමෙ මේ අපේ සිදු බබාව..
" කටවහන් ඉදාම්කෝ "
" බෑහ්..මොනා කරන්නද "
" ඕයි මොකද බං උබලා ගෑනියි මිනිහයි වගේ මරාගන්නේ.."
