Beni merak etmedin mi?

Karşılıklı dugular

Efdal'dan

Şu an İstanbul'da gün batımını izliyorum. O kadar güzel ki. Ama onun yanında hiç birşey değil. O ki gün batımından güzel gülüşe yüze sahip çılgınca delice bana herşeyi unutturabilir. Ona aşık oldum. AŞK. Bu üç harf bana hiç birşey ifade etmezken ,şu an onun gülüşü bana o üç kelimeyi hatırlatıyor. Onu seviyorum hemde çok seviyorum, uzaktan uzağa, dokunmadan, hissetmeden, koklamadan onu yapmayı hayal ettiğim ama yapamadığım hayallerimle seviyorum. Onu herşeyiyle seviyorum. Anlatamayacağım kadar çok seviyorum. Anlayamayacağınız kadar çok seviyorum. Allahım nasıl bir kız bu nasıl beni bu aşktan kurtar ne olur allahım ne olur!

Hanzade'den

Ohh miss ,duşumuda aldım. Neyse bu deli adamın kitabı'nı okuyayım. Zaten kaç gündür okumak için kitap arıyordum. Kitabı almak için komidine eğildim. Telefonuma baktım, baya geç olmuştu. Ama yinede bu kitaba bakmak istedim. Bu Adam'ı merak ediyordum Mesala ilk olarak adı. Meraklarımım cevabı bu kitapta olabilirdi. Kapağı açtım. Efdal Haliloğlu. Ismi buydu demek ismi güzeldi hoşuma gitmişti. Acaba anlamı neydi onu gördüğümde ilk önce bunu sorucam. Çok attım tabikide bunu sormayacağım. Yani yinede Mesala benim adımın anlamı hanedan soyundan gelmiş ulu Kişilik anlamındaymış , ayrıca ismimin telaffuzu çok zor. Babam koymuş ismimi ilk Başlarda annem çok karşı gelmiş. Hanzade diye isim mi olurmuş diye. Sonra babam ikna etmiş. Iyi ki ikna etmiş. Çünkü ismimi çok seviyorum. Acaba onun ismini kim koymuştur. Neyse yine çok zaman kaybettim kitaba başlamalıyım artık. Ilk Sayfayı çevirmemle surat ifademin değişmesi bir oldu. Sayfaları iyice çevirdim. Ve her sayfada ismimi gördüm. Güzel güzel yazılmış ismim çok güzel şekillerle süslenmiş ismim. Bu adam beni bu kadar çok mu seviyordu. Derken kitabı'n arasınsan bir fotoğraf karesi düştü. Fotoğrafı yataktan aldım ve trende kitap okurken gülümseyen beni gördüm. Aslında korkmaya başlıyordum. Sapık mı bilemedim ki ? Kitap çok güzeldi. Kitabı'n yazarı Kahraman Tazeoğlu'ydu bu adam'ı oldum olası sevmişimdir. Kitabı'n adıda kıyısızlar'dı. Bu kitabı okumak istemiştim ama vakit bulamamıştım. Bu bir aydır çok yoğunduk.sanırım bu adama aşık olmak üzreyim bu nasıl bir erkekti böyle. Fosforlu mavi bir kalemle kelimelerin altını güzelce çizmişti. Bunu bir erkeğin yaptığını ilk defa görmüştüm. Bu adam nasıl bişeydi böyle deli desem değildi akıllı desem hiç değildi. Diye geçirirken içimden iki kere kapım tıklatıldı. Yumuşak bir ses tonuyla annem olduğunu Anladığım kişi;
-"Kızım müsaitsen içeri girebilir miyim?" Dedi.
Aslında şaşırdım. Çünkü annem merdivenleri tek başına çıkamazdı. Neyse kadını daha fazla bekletmeden bende onun ses tonuna Karşılık vererek
-"Tabiki Annecim girebilirsin."dedim.
-"Hadi yavrum yat artık geç oldu." Dedi.
Oyy canım annem beni düşünüyor. Neyse onu daha fazla yormadan
-"Tamam Annecim iyi geceler " dedim o da yavaş yavaş yanıma gelip yanağımı öperken
-"İyi geceler kuzum" dedi.
Sıcak yatağıma kendimi gömdüm. Ama adını yeni duyduğum adam aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Zorlada olsa uyudum ama aklımda o isimle. EFDAL.