𝐐𝐔𝐄𝐑𝐄𝐍𝐂𝐈𝐀, bajifuyu. [ Tokyo Revengers ]

卍 | 28 罪と罰

░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░

Bölüm : 卍 | 28 罪と罰

░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░

[ 3 yıl sonra ]

"İyi akşamlar hanımefendi."

Chifuyu klinikten çıkan kadına gülümsedi ve gözden kaybolduğunda sandalyesinden ayağa kalktı. Bugün birçok kişi kliniğine geldiğinden oldukça yorulmuştu.

Bu aralar hayvanlar arasında yayılan bir hastalık olduğundan ve çevrede başka veteriner olmadığından çok yoğundu ve Peke J için endişeleniyor, evden çıkmadan önce bütün camları kapatıyordu.

Cezaevinden çıkalı hızlıca geçen 3 yıl olmuştu ve hayatlarındaki düzen oturmuştu artık. Hinata' nın ölümü hakkında o kadar da hassas değillerdi ve önlerine bakmaya çalışıyorlardı.

Takemichi ilk yıl bloktaki adamları sık sık ziyaret etse de sonra yavaş yavaş bu ziyaretler birkaç ayda bire kadar düşmüştü.

Chifuyu ise birkaç kere Baji' yi ziyaret etmek istemişti fakat o sürekli reddettiğinden ve ziyaret odasında kendisine bakan Kojiro' lardan dolayı oraya tekrar gitmemişti.

Onların 4-5 yıldan fazla yatmayacağını biliyordu ama çok rahat davranıyordu. Onlarla tekrar uğraşacaklarını düşünmekten çok düşünmek istemediğindendi ve bunun için önlem de almamıştı.

Nasıl olsa bir süre daha kafasının rahat olması gerekiyordu.

İç çekti ve masasındaki dosyaları dikleştirip düzeltti, onları çekmecesine yerleştirdi ve masanın üzerinde duran anahtarlığını eline aldı.

Bu akşam Takemichi de misafiri olacağından daha fazla kişi gelmeden kliniği kapattı ve evine doğru yol aldı. Tüm bu yorgunluğunun üzerine arkadaşıyla karşılıklı retsina içmek için sabırsızlanıyordu.

Apartmana girdiğinde duyduğu patlama ve bağırtı sesleriyle telaş içinde hızlıca merdivenleri çıktı. Gördüğü şey yüzünden neredeyse merdivenden aşağı düşüyordu.

"Peke!"

Küçücük kedinin etrafında kocaman bir kan gölü vardı, Chifuyu ağlamamak için elini elmacıklarına bastırdı ve bunun bir kabus olduğunu düşünmek istedi.

Belki de klinikte yorgunluktan uyuyakalmıştı ve Kedisinin kafasını okşadı ama gözlerini açmadı, hiçbir canlılık hissiyatı yoktu. Onu yere geri bırakırken ellerini sıktı.

Bir silah sesi daha geldiğinde kedisi odağından tamamen çıktı ve Chifuyu' içeriye koştu. İlk olarak yere baktığından mide bulantısına engel olamadı.

Kojiro üzerinde 2 kurşun deliğiyle yerde kanlar içinde yatıyordu, bu yutkunarak kafasını yukarı kaldırmasına sebep oldu. O an yaptığı şeyi fark etmemişti bile.

"Chifuyu!"

Ryusei ve Takemichi' nin ortasına attı ve silahı tutmaya çalıştı. Eğer Takemichi de vurulursa ne yapacağını bilmiyordu. Ölmemek için elinden geleni yapardı ama ondan başka arkadaşı kalmamıştı ve onsuz yaşayamaz gibi geliyordu bu saatten sonra.

"Dursana be!"

Ryusei ne kadar elinde tutmaya çalışırsa çalışsın Chifuyu' nun silahı çevirmesine engel olamadı, adama şoktan deli gücü gelmiş olmalıydı ve düşünmeyi bile unutmuştu.

Silah yön değiştirip dururken Chifuyu ayağının tekiyle Takemichi' yi tekmeledi ve yere düşerek aradan çekilmesine sebep oldu, en azından böyle hedef olmazdı.

Bir sağa bir sola giden silah en sonunda patladığında Takemichi ayağa fırladı. Ryusei dizleri üstüne düşerken Chifuyu silahı tutmaya devam etti.

"Adamı vuracak cesaretin yok senin."

"Adam değilsin sen."

Arkadaşı engel olmaya çalışsa da silah son kez patladı ve Ryusei kafasından geçen kurşunla arkaya düştü. Takemichi geri sıçradı ve cesetlere bakmaya başladı.

Şimdi ne yapacaklardı? Onların bir suçu yoktu. O şerefsizler kendi aptal geçmişleri yüzünden onlara bulaşmış ve önce hapsetmete, sonra da öldürmeye çalışmışlardı.

Takemichi korkup ilk kurşunu Kojiro' ya sıksa da bunu başına neler geleceğini önceden bildiği için yapmıştı. Onlar korkunç insanlardı ve şimdi ikisini de gerçekten katil yapmışlardı.

"Peke...Peke..."

Gözlerini cesetlerden çekti ve Chifuyu' nun sesinin geldiği yere baktı, Ryusei öldüğü anda yeni ölmüş kedisine koşmuş, hala hayatta mı diye kontrol ediyordu umutsuzca.

Birden kendilerini geçmişe tekrar tıkılmış gibi hissetmeye başlamışlardı, ama bu sefer başlarında bu iki bela olmayacaktı.

Takemichi Chifuyu' ya ilerledi ve elini omzuna koydu. Kendisi de birden gelişen olayların şokuyla hala titriyordu.
"Özür dilerim, önlerine çıkmıştı."

"Polisi ara."

"Ne?"

Ne kadar hala oraya biraz bağlı olsa da cezaevine dönmek iyi bir fikir miydi? Ama o kadar yorulmuş ve bu dinyadan kopmuştu ki orası hiç korkmadan yaşayabilecekleri tek yerdi artık.

"Polisi ara."

"Tamam..."

Takemichi elini cebindeki telefona götürürken Chifuyu son kez kedisine sarılmak için onu kucağına aldı. Artık ikisi de ağlamalarına engel olamıyordu.

░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░

Diger bolum final
Srry zelis hastaneden yeni geldim

░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░