#np:Sancak - Bu kaçıncı yağmur
Şimdi size bu şarkıyı nasıl kesfettigimi anlatıcam:
Zaten sıkı bir Sancak dinleyicisiydim.Hani herkesin telefonunda olur da bi gün dinlerim diye indirdiği ancak o aralar çok sevdiği şarkı yüzünden dinlemeye vakti olmadığı şarkılar vardır ya bende o zaman bi şarkıya takıktım ve bu şarkıyı fark edememiştim.
Bir gün ruhumun daraldığinı içimdeki sebepsiz boşlukta boğulduğumu hissettim."Bu böyle olmuyo" dedim çünkü ruhumun beni boğması adil değildi.Belki hava alırsam iyi olur diye aşağı indim.Gece 2.37.Doğal olarak sokaklar ıssız.Bir yerlere yetişmeye çalışan,telefonla konuşan,içindeki boşluğu yok sayıp yalnız olmadığını ileri sürüp içindeki hiçliği yok etmek için sürekli birarada takılan arkadaş grupları yok.Sessiz ve sakin.Sadece ben,sokak lambaları ve dilsiz kaldırımlar.Cok yalnız hissettim kendimi her zamankinden biraz daha fazla.Içimdeki boşluğun içinde kaybolduğumu ruhumun bedenimi ele geçirdiğini yavaş yavaş yok olduğumu hissettim.Ne yapmalıyım diye düşündüm nasıl durdurmaliyim kaybetmek üzere olduğum ruhumla olan iç savaşımı.Muzikçalar da rastgele karıştırarak Sancak in şarkılarının olduğu yere geldim ve hava çok sakin ve sıcak olduğu için içimdeki tezatlığı dışa vururcasına bu kaçıncı yağmur şarkısını seçtim.Arka fondaki yağmur sesi beni bilinmezliğe suruklerken iki gün önce şimdi bakışlarımı kitlediğim kaldırımda nasıl mutlu şekilde yürüdüğümü;bana ıssız gibi gelen sokağı nasıl kahkahalarımla çınlattığım aklıma geldi.O an aklıma gerçekten dünyanın hızla ilerleyen bir surat teknesi olduğu geldi ve ben o tekneden devrilmemek için herkesin içinde kaçtığı savaşı kendi ruhumda ortaya çıkararak savaşıyorum.Savaşıyorum ki kendimi kendime kanıtlayabileyim.Zayıflıklarımı iliklerime kadar hissederken bu nasıl olacak bilmiyorum ama kendimle yaptığım bu muharebede bu tarz şarkılar dinleyerek beni anlatan şarkıları 3.kişinin ağzından duyup "demek ki bu boşluk sadece benim içimde değil demek ki insanlarda dipsiz bi kuyu da onlara ışık olacak bir fener bekliyo" diyorum ve en azından yaşama karşı olan umutsuzluğumu kırmaya çalışıyorum.Şarkılar bir nevi benim yaralarimı sararken kullandığım sargı bezi.
