පණ තියෙන මනුස්සයෙක් උනාම උගෙ ජීවිතේට තියෙන්නෙ ඕනෙ වටිනාකමක් අච්චරකට මෙච්චරයි කියලා කියන්න පුලුවන් තරමේ අගයක් වටිනාකමක් එහෙම වටිනාකමක් දෙන මිනිස්සු ඉන්න ජීවිතයක් තියෙනවා නේද ඒක ඊට වඩා වටිනාකමක්.....
හැබැයි
ඒ දේ තමන් උපයගන්න ඕනෙ හුලගක පාවෙලා වැස්සට වතුර පාරකට ගහගෙන එන දෙයක් නෙමෙයි වටිනාකමක් දෙන මිනිහෙක් කියන්නේ වචනෙකින් කියන්න බැරි දෙයක් මට අනුව ඒක ඩොලරයක්ටත් වඩා වටිනාකමින් වැඩියි හැබැයි ඔය කවුරුම හරි මගෙන් ඇහුවොත්
ජීවිතේ වටිනම කෙනාට දෙන වටින්ම උපමාව මොකක්ද කියලා මම කියන්නෙ
රුපියල් පහක් නැත්තං රුපියල් විස්සක් තරම් වටිනවා කියලා
ඒක ඇහුව ගමන් ඒ මිනිහා හිතයි යකො මුට මෙච්චරද මාව/එයාව වටින්නෙ කියලා මම කියන්නෙ මගෙන් ආයිත් අහන්න ඇයි එහෙම දෙයක් කිව්වෙ කියලා එතකොට මං කියන්නේ
හිගන්නෙක්ට ඔය රුපියල් පහ රුපියල් විස්ස කියන්නේ රටක් රාජ්ජයක් ලැබුනා වගේ මොකද ඒ හිගන්නගේ ජීවිතේ තනිකරම හිස් දුප්පත්කම නැති බැරි කම බඩගින්න ඔය වගේ ගොඩක් දේවල් වලින් හෙම්බත් උනු ජීවිතයක් ඉතින් එහෙව් මනුස්සයට දවසකට හරි හම්බෙන ඒ රුපියල් පහ රුපියල් විස්ස කියන්නෙම සම්පතක් බං කියල නිම කරන්න බැරි සම්පතක්
දැං මේ කිව්ව දේනුයි මං අර මුලින් කිව්ව දේයි අතර ඇති සම්භන්දේ මොකක්ද කියලා වෙන්නැති ඔයා ඔය කල්පනා කරන්නෙ හරිම සරලයිනේ
අපි තමයි හිගන්නා කියන්නේ කොටින්ම ආදරය කරුනාව අවදානය ඒ සේරමගෙන්ම අපි දුප්පත් එතකොට අර රුපියල් පහ විස්ස කියන්නෙ අපි උපයගත්තු ඒ වස්තුව මොකද දුකින් පාලුවෙන් හිතේ දුකක් හිර කරන් ඉන්න මිනිහෙක්ට තමන් වෙනුවෙන් විනාඩියක් හරි වෙන් කරන්න පුලුවන් මිනිහෙක් කියන්නෙ මහ මෙරක් වගේ නෙමෙයි මහ මෙරක් තමයි ඉතින් මට අනුව මං කිව්ව දේ මට අනුව හරි ඒක තමයි ගැලපෙන්නෙ ම
හරීහ්....
දැං ඔයාලා බලනවා ඇති මෙච්චර පම්පෝරි ගහන මම කව්ද කියලා මම තමයි රුද්‍ර දේවේන්ද්‍ර ප්‍රනාන්දු...ඇන්තනී රණවක ප්‍රනාන්දුගෙයි සොහානි චායා ප්‍රනාන්දුගෙයි එකම පුතා වයස නම් 23 ඉතිම් හ්ම්ම්ම්ම් ජීවිතේ වයසට වඩා ලොකුයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ මොකද මම මේ අවුරුදු විසි තුනට අපේ පව්ලේ අයට අනුව මහ ගොඩක් පන්ඩිතයිලු ඒත් මං කියන්නේ ඒ මගෙ පන්ඩිතකම නෙමෙයි අනේ මන්දා මට ඕනෙ නෑ කාටවත් මේක මෙහෙමයි අරමයි ගගා උපදෙස් දෙන්න ඒ උනාට උන් මට වැරැද්දක් නැතුවත් කියවන් එද්දි වගේ නගිනවා ඒ මගෙ හැටි ආශ් විකාර වැඩක්ම නැහ්
