BEBEK İSTİYORUM||MİNSUNG||DADDYKİNK

bölüm|16

Odamın kapısını kapatıp elimi hızlı hızlı atan kalbime götürdüm, saniyeler içinde her şeyin kötüye gitmesine sebep olmuştum değil mi? Hemde hiç bir suçunun olmadığını ve işlerinin yoğunluğu yüzünden bana vakit ayıramadığını bile bile..

Odamdan çıkıp hızlı adımlarla tekrar çalışma odasının önüne geldim, onunla küs kalmak ve ayrı odalarda uyumak fikri gerçekten iyi hissettirmiyordu özür dilersem beni hemen affederdi zaten.

Kapıyı açıp odaya adımladığımda karşılaştığım boşlukla üzgün bir nefes verip bu sefer yatak odasına geldim ama orada da yoktu. Aniden içimi kaplayan korkuyla evin her yerine baktım ama yoktu işte, evde değildi sinirlendiği için beni bırakıp gitmişti. Gözlerim dolmaya başlarken odama geri gelip yatağın üzerine oturdum, benim yüzümden gitmişti...

Dakikalarca bekledim, saatler hızlı hızlı akıp geçiyordu ama sabaha kadar eve gelmemişti bende sabaha kadar bir dakika bile uyuyamamıştım. Oturduğum yerden kalkıp üstümdeki kıyafetleri çıkartarak banyoya adımladım, duş alıp kendime geldikten sonra Felix'i arayıp olanları anlatsam iyi olacaktı.

Duş almaya devam ederken zilin sesini duyduğumda hızlanan kalbimle havluyu belime dolayıp hemen odamdan çıkarak Minho'nun odasına geldim, arkası dönük şekilde üstünü çıkartıyordu.

"Minho..?"

"Odana git!"

"Kızgın mısın bana, biraz konuşalım ne olur. Ben öyle demek istememiştim"

"Demek istemediğin hiç bir şey kendiliğinden dilinden dökülmez jisung, sen sana olan zaafımı kullanıp beni kendinle tehdit ediyorsun."

"Kendimle tehdit etmek mi, hayır ben öyle bir şey düşünmedim bile. Söylediklerim anlık sinirle oldu, ben seni nasıl terkedebilirim ki Minho seni çok seviyorum"

"Beni nasıl sevdiğini dün gece gördüm jisung, şimdi konuşmak istemiyorum odana git"

"Şey... Gece-gece eve gelmedin, neredeydin?"

Sorduğum soruyla bakışlarını bana çevirip bir kaç adım atarak yüzüme yaklaştı, çok öfkeli görünüyordu ve ben her an bayılacak gibi hissediyordum.

"Ne öğrenmek istiyorsun?"

"Gece-"

"Otelde kaldım"

"Otel mi, ama neden?"

"Her kelimemi sorgulayacak mısın jisung, şu an ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum"

"Her tartışmamızda evden gidip beni yalnız mı bırakacaksın..."

Gözyaşlarım kendiliğinden akıp giderken  arkamı dönüp kapıya ilerlediğim sırada bulanıklaşan görüşümle kapıya tutundum, yer ayağımın altından kayıyor gibiydi.

"Minho.. "

"Odana git dedim!"

"Minho başım-"

"jisung, iyi mısın?!"

Bedenimi yanıma koşan adama yaslayıp derin bir nefes verdim, kucağına alıp yavaşça yatağa bıraktı.

"Bebeğim iyi misin??"

"Minho bir daha beni yalnız bırakma ne olur.. "

"Sende sakın bir daha beni kendinle tehdit etme, sonsuza kadar benimsin"

"Hımhım özür dilerim"

"Afferin bebeğime, şimdi söyle bakalım neyin var, doktora gidelim mi?"

"Hayır istemiyorum, bir şeyim yok. Sabaha kadar uyumadığım için yorgun hissediyorum. Birde çok üzüldüm"