Prologue

3 0 1
                                    


Prologue


Magkahalong simoy ng hangin at usok na galing sa mga sasakyan ang nakapaligid saakin. I was holding my tumbler and playing my id lace as my mannerism. There's no stop light, makikipag patintero ka talaga sa mga dumaraang sasakyan. Highway is not really safe, paano pa kaya kung wala itong traffic light?


The moon was following me since earlier. i was thinking if she's guiding me or being my stalker. Naghihintay ako na mabawasan ang mga sasakyan sa daan upang buhay pang makatawid sa kabilang daan, at hindi sa kabilang buhay. I was from school, i was really exhausted. As a 22 year old woman that still in Senior High is really hard. Activities there, Performance tasks everywhere. And Examination will surely kill me this semester.


Napabuntong hininga ako nang makitang hindi parin mabawasan ang mga sasakyan. I look around and saw a small stray dog. She's eating something inside the plastic bag na alam kong galing sa basura.


I am really proud how they survive in the world of full of trash. Imagine, trash people are hurting them even they're not doing anything. They're just finding something to eat. Like how homeless people do.


Napakurap ako nang tumigil ito sa pagkain ng basura at tumingin sa akin. I smiled. Maybe this dog is confused why i'm watching her.


I frowned when she turned around from me at naglakad. Hindi ko na sana siya papansinin nang mapansin ko na balak niyang tumawid.


"Huwag! Marami pa ang sasakyan." Pigil ko. Baliw ako kung tititigan ng mga taong may tubig ang utak dahil sa pakikipag-usap ko sa mga hayop. But i rather talk to them than talk to those people who make you feel that you're not belong to the group.


Napahinga ako nang malalim nang makinig ito saakin. Sinilip ko ang kaliwang bahagi ng daan, hindi parin ako makatawid. 


Ngunit ang buo kong akala ay nakinig ang aso saakin, but i was wrong. Buong tapang niyang nilakad ang tawiran ng impyero at langit.


"Tangina." bulong ko.


Nabitawan ko ang tumbler na nasa kamay ko at mabilis na hinabol ang aso. Kitang kita ko ang ilaw na galing sa isang itim na kotse na malapit nang mahawakan ang aso. I was running to save the poor dog's life.


The dog is more important than my life.


Malakas na pagbusina ang narinig ko before i realize na nasa kabilang daan na kami. I succeeded saving this dog's life.


I was panting nang kumawala ang aso at umalis sa mga braso ko.


"Miss! Fuck. Are you alright?!" Isang boses ang nagpalingon saakin.


"Ask the dog, not me." Tumayo ako at tiningala siya. He's too tall. Or maybe i was just short?


Kumunot ang noo niya sa dahil sa weirdo kong sagot. "I was asking a question if you're okay? Nasugatan kaba?"

The Portal Of MamoriaWhere stories live. Discover now