Patrzę na ciebie ze szkolnej ławki
i widzę, jak mnie na nią kładziesz.
Odkrywasz skórę i suniesz po niej dłońmi,
jak pędzlem po obrazie.
Składasz delikatne pocałunki
jak muśnięcie wiatru,
powodujesz dreszcze.
Przyciągam cię bliżej i czuję,
jak mocno bije twoje serce.
Nasze usta łączą się,
odnajdują wspólne zgranie.
Nastaje cisza.
Znów patrzę na ciebie ze szkolnej ławki,
kiedy pytasz mnie o zadanie.
CZYTASZ
Lost Poetry | wiersze
PoetryTa książka jest dla mnie moją prywatną drogą do wyzdrowienia, znajdziesz tu tematy miłości, odrzucenia, depresji i śmierci. Trzymajcie się misie <3
