𝐀𝐒̧𝐊 𝐒𝐀𝐇𝐀𝐒𝐈 || Kerem Aktürkoğlu

7

Merhabalar !

Kerem biliyorsunuz ki, Benfica'ya transfer oldu. Bu sebeple hikayenin yönünü değiştirebilmek adına time jump yapmak durumundayım. Bu bölümde Kerem ve Yeşim 5.randevusunda. Keyifli okumalar.

Kerem beni arabaya bindirip Sarıyer'de güzel manzaralı bir yere götürdü. Mekana girip en güzel masaya oturduğumuzda Kerem'e ''Tamam, randevuya çıktık da bu kartlar ne iş?'' diye sordum. O an dünyanın en güzel kahkahasını duydum... ''Bunları gören senin benim randevuya çıktığım bir hanımefendi olduğunu değil, takım çalışanı olduğunu düşünecek.'' Dedi ve göz kırptı. Tatlı olduğu kadar akıllıydı da.. Tam ağzımı açacakken garson geldi ve menüleri önümüze bıraktı. Tam menüyü açacakken Kerem eliyle menüyü kapattı ''Bana güveniyor musun?'' diye sordu. Tek kaşımı kaldırdım ''O ne demek yahu? Tabii ki güveniyorum.'' Dedim. ''O zaman...'' dedi ve menüyü açmama izin vermeden menüyü elimden aldı. Garsonu çağırdı ve eğilmesini rica etti. Eğilen garsonun kulağına bir şeyler fısıldadı ve teşekkür etti. ''Bak şu an bi' işkillendim.'' Dedim. Yine o mükemmel kahkahasıyla cevap verdi bana ''Yok, hayır. Burası benim çok sevdiğim yerlerdendir. Çok özel bir tatlıları var sadece burada yiyebilirsin. Denemeni çok istedim.'' Dedi. ''Tatlılarımız gelene kadar şu konuşmaya çekindiğimiz konuyu konuşabilir miyiz?'' dedi. Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum. Gözlerimi kaçırdım. Saniyelik bir elime temas etti. Kendime geldim ve Kerem'e baktım. ''Konuşalım.'' Dedim gülümseyerek. Elimle önce o konuşsun diye işaret ettim. ''Ben normalde bu duygulara çok uzağım. Herkes samimi, masum ve neşeli olduğumu söyleyebilir. Belki doğrudur, belki değildir bilemem ama aşk ve hoşlantı duygularına çok uzağım. Seni ilk gördüğümden beri tutuluyorum. Nefesim hızlanıyor, ellerim terliyor, düşünme yetimi kaybediyorum, içim kıpır kıpır oluyor. Bunları bizim çocuklara anlattığımda senden hoşlandığımı söylediler. Aklımdan bir saniye bile çıkmadın.'' Dedi. ''Kerem... Ben zaten uzun zamandır senden hoşlanıyorum ama kendimi senin yanına yakıştıramadım. Sen koskoca Galatasaray futbolcusu, ben taraftar. Olmaz diye düşündüm ve hiç açılamadım sana.'' Dedim. Kerem şaşkın şaşkın bana baktı. Tam konuşacaktı ki garson tatlılarımızı ve kahvelerimizi getirdi. ''Teşekkürler.'' Dedi. Garson gittikten sonra meraklı gözlerle bana baktı. ''Beni neden izliyorsun?'' dedim gülerek. Güldü ''İlk kaşığı aldığındaki tepkin görülmeye değer çünkü.'' Dedi ve ellerini çenesine koyup dirseklerini masaya yaslayarak beni izlemeye başladı. Kerem'in önerdiği tatlıdan ilk aldığım kaşıkla iliklerime kadar çikolata dolmuştum. Gözlerimi fal taşı gibi açıp gülümsedim. O da kafasını sallayıp ''Değil mi ama?'' dedi. Kafamı sallayarak karşılık verdim.Yaklaşık 3 saat boyunca tatlı yiyip, kahve içip; çocukluğumuzdan ve hayatımızdan bahsettik. O anlattı, ben dinledim. Ben anlattım, o dinledi. Tabii millet anlamasın diye arada bir üstünde logo bulunan kartları da elime alıyordum. ''Kalkalım mı artık? Seni bir yere daha götürmek istiyorum.'' Dedi. ''Olur.'' Dedim. Kerem garsonu hesap için çağırdı. Ben elimi çantama götürdüğümde ''Öhöm!'' dedi ve ben daha cüzdanıma uzanamadan hesabı ödeyip yolladı. ''Kerem !'' dedim. Parmağıyla 'Sus' işareti yaptı. Beraber mekandan çıktık ve arabaya bindik. Kerem bu sefer de arabasıyla İstanbul'un ücra bir tepesine götürdü beni. Buradan bütün İstanbul'u görebiliyorduk. ''En rahat olabileceğimiz yerdir burası. Buraya bazen gelir kafa dinlerim. İstanbul'u izlerim. Baksana bi' Galata Kulesi ne kadar minicik gözüküyor buradan bakınca ya da Kız Kulesi..'' Birinin böyle ince düşüncelere sahip olması beni çok etkiliyordu. İç çektim. ''Çok haklısın gerçekten. Şu an bakınca 'Acaba hangi İstanbul gerçek?' diye düşündüm.'' Dedim. Gülümsedi. ''Burası gerçek... İnsanların olmadığı, kendinle kaldığın İstanbul gerçek. Çok ani olacak ama bir şey söylemeliyim.'' Dedi ve aniden dudaklarından şu kelimeler döküldü; Yeşim, benimle evlenir misin?