"သားသား ယောန်ဂျွန်းနီး သားငယ်လေး"
"ဗျာ မေမေ"
"အောက်ခဏဆင်းခဲ့ဦး သားသား"
"ခဏနေမှဆင်းခဲ့လို့ရမလား မေမေ ဒီမှာဂိမ်းက တန်းလန်းဖြစ်နေလို့"
"မေမေ ခဏခဏမခေါ်ချင်ဘူးနော် ကလေးလေး"
မေမေ့အော်ခေါ်သံကြောင့် နှုတ်ခမ်းဆူကာ မေမေ မကြားစေရန် အသံတိတ် ပွစိပွစိ ငြီးငြူလေသည်။ ယောန်ဂျွန်းဟာ ဖေဖေရော၊မေမေရောက တုန်နေအောင် ချစ်ရတဲ့ အိမ်ရဲ့ရင်နှစ်သည်းခြာ ကလေးလေးဖြစ်သော်လည်းမေမေသည်တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကို ဖေဖေ့ထက်ပင်ပိုပြီး အလိုလိုက်တတ်သလို တစ်ခါတစ်လေကျလည်း မေမေဆူရင်ဖေဖေ့ထက်ပိုဆိုးတာမလို့ ဆက်ပြီးအတွန့်မတက်ရဲပဲ အောက်ဆင်းလာရတော့လေတယ်။တစ်ကယ်ဆိုရင် ဖေဖေကဆူတာကရှားလွန်းသည် မေမေကပဲ ဆူတာများလေတယ် ဒါပေမဲ့ မေမေသည်ဆူပြီးတိုင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ အမြဲတစ်ခုခုနဲ့လာချော့တတ်သည် ထို့ကြောင့် ယောန်ဂျွန်းသည် မေမေ့ကိုဆိုပိုပြီး ချစ်ကြောက်ရိုသေရသည်။
"ဟော ဟိုမှာ ဆင်းလာပါပြီ အခုဆင်းလာတဲ့တစ်ယောက်က အန်တီ့သားလေ နာမည်ကချွဲယောန်ဂျွန်းတဲ့"
အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဧည်သည်ရောက်နေပုံပင် မေမေက သူ့ကိုအနားမေရာက်ခင်မှာတင်ဧည့်သည်ကို စကားလမ်းကြောင်းစကာ သူ့နာမည်ကိုမိတ်ဆက်ပေးလေတယ်။
မေမေ့စကားဆုံးတာနဲ့ လှေကားဖက်ကိုကျောပေးနေရာကနေ တစ်ချက်လှည့်ကြည့်တော့ ယောန်ဂျွန်းမြင်လိုက်ရတာ ခပ်ချောချောမျက်နှာတစ်ခု ထို့အပြင် သူ့ကိုမြင်တာနဲ့ပြုံးလိုက်တော့ ပါးပြင်ပေါ်မှာပေါ်လာတဲ့ ပါးချိုင့်တစ်ခု ထို့အပြင် နှာတံဘေးမှာ ပေါ်နေတဲ့မှဲ့နက်ကလေးရော။
"သားသား ဒီနားလာလေ ဘယ်နှယ့် လှေကားနားမှာ မတ်တပ်ကြီးရပ်နေတာလဲ"
ပထမဆုံးမြင်ဖူးတဲ့လူကို သတိလက်လွတ်ငေးနေမိပုံများ မေမေ့စကားသံကြားမှသတိပြန်ဝင်လာကာ မေမေ့ဘေးနားကိုရှက်ရှက်နဲ့ ဝင်ထိုင်ရတော့လေတယ်။ဒါကိုမြင်သွားတဲ့ အရှေ့ကလူက သူ့ကိုကြည့်ကာတစ်ချက်ရယ်လေတယ်။
YOU ARE READING
My Heart is yours
Fanfictionယောန်ဂျွန်းအတွက်ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ ၅နှစ်ကြီးတဲ့အကိုကြီးဖြစ်သလို။ ဆူဘင်းအတွက် အသက်ဓာတ်ဆိုတာဟာလည်း ၅နှစ်ငယ်တဲ့ သူ့ဆန်မုန့်လုံးသာဖြစ်ကြောင်း။
