ពន្លឺព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមរះឡើងបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់រះផុតពីដីបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីនារីស្រស់ដេកមិនចង់ងើប ដេកៗមិនចង់ងើបខ្ជិលអីក៏ខ្ជិលម្លេះ
យូជីន:អាមីនងើបដេកដល់ណាទៀត (នឹងហើយគ្មានពីណាគេក្រៅពីកញ្ញាជីយើងទេ
មីនជី:នៅយប់នៅឡើយតើ(តបដោយមិនបើកភ្នែក ដេកត្រមក់មិនដឹងប្ដីពីណាទេ)
ហេរីន:ម៉ោង8ជិត9ហើយ
មីនជី:ហាស នាងស្រែកឡើង
ពេលនេះថេហ្យុងបានដើរមកមើលប្អូនខ្លាចមានបញ្ហាព្រោះស្មើរនឹងហើយមិនទាន់ងើបទៀត
ថេហ្យុង:ងើបនៅអាបីនាក់ (និយាយបណ្ដើរគោះទ្វាហៅបណ្ដើរ)
ហេរីន:ភ្ញាកហើយបងបន្តិចទៀតនឹងចុះទៅហើយ
ថេហ្យុង:អឺ
ហាននី:នាងបីនាក់ដេកអីក៏សម្បើមម្លេះ
ដានី:មែននឹងដេកដូចជ្រូក
វ៉ុនយ៉ុង:រោះរកនឹកធ្វើបាបបីនាក់នឹងហី (និយាយទាំងធ្វើមុខខិល)
ហាននី:តោះ👀 (ព្រឹកមិនទាន់រកពិធីធ្វើបាបគេបាត់)
វ៉ុនយ៉ុង:អរលោកពូចុះមកហើយ (នាងនិយាយដោយប្រាប់មិត្តនាងព្រោះប៉ាហាននីចុះមកហើយ)
ហាននី:ប៉ាហា៎
លោកផាម:បាទមានអីមែនកូនស្រីប៉ា
ហាននី:គឺចង់ឲ្យអ្នកទាំងបួននុះទៅជួយរាវខ្ចៅបានអត់ប៉ា
លោកផាម:អរបានតើណាមួយគេមកចឹងគួរតែបង្រៀនឲ្យចេះការងារខ្លះៗក៏ល្អ
បួននាក់នោះឮហើយគឺគាំងយកតែម្ដងនេះចង់ឲ្យពួកទៅរាវខ្ចៅលោយផុកឬ
មីនជី:នេះនាងឆ្គួតទេហីខ្ញុំមិនទៅទេ
ហេរីន:មែនហើយមិនទៅ
ថេហ្យុង:បងចង់ទៅចង់ស្គាល់ការងារចឹងៗខ្លះ
វ៉ុនយ៉ុង:មែនហ៎បងថេហ្យុង(និយាយទាំងញិញក់ដាក់ថេហ្យុង)
ថេហ្យុង:បាទ <និយាយទាំងញញឹម>
ដានី:ជ្រេញ!
ហាននី:បើនាងមិនទៅក៏អត់ទៅខ្ញុំគិតថានាងខ្លាចក្ដាមកៀបទេបានជានាងមិនទៅនុះ
YOU ARE READING
ចម្ការពោតចម្ការស្នេហ៌
Romanceនេះជាប្រភេទសាច់រឿងបែបកំប្លែងដែលឈ្លោះតោសសម្ដីគ្នាវាមិនមែនជាប្រភេទសាច់រឿងបែបរោលរាលទេ
